Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν σκέπτεστε τα βιβλία;
Σεξ, φαί και θάνατος. Οκ με την καλή έννοια! Ο συσχετισμός του Μάρτιν με τα προηγούμενα στοιχεία μαζί και την άκαρδη συγγραφική προσωπικότητα έχει δώσει σίγουρα στίγμα στην γραφή του. Έχοντας γράψει τόσα πολλά (και εκτός ASOIAF) και για μεγάλη χρονική περίοδο, βρίσκουμε μέσα στα έργα του πολλές αλληγορίες. Τι είναι αυτές και πως αναλύονται;
1. Αριθμοί. Είναι σύνηθες να βλέπουμε παντού τον αριθμό 7. Επτά θεοί, επτά βασίλεια, κλπ. Ο αριθμός εμφανίζεται ξανά και ξανά στα πλαίσια του βιβλίου και είναι σημαντικός. Στο ASOIAF ο αριθμός επαναλαμβάνεται συχνά. Για παράδειγμα η ονομασία επτά βασίλεια δόθηκε στην επικράτεια που ελέγχει το μεγαλύτερος μέρος της ηπείρου του Westeros. Μετά έχουμε την πίστη των Επτά που κυριαρχεί. Υπάρχουν ακόμη επτά ιππότες στην Βασιλική Φρουρά και επτά στην Rainbow Guard και το Storm’s End έχει φτιαχτεί επτά φορές. Τέλος ο επτάμορφος θεός. Ο αριθμός παγιώνει το γεγονός ότι υπάρχει μια ενιαία αφήγηση που τρέχει σε όλα τα βιβλία. Οι αναφορές στους θεούς, τα Επτά Βασίλεια, την πίστη των Επτά κλπ δίνει στον κόσμο μια αίσθηση ενότητας. Ο αριθμός είναι ριζωμένος στον κόσμο του ASOIAF και κάθε φορά που χρησιμοποιείται ενισχύει την πραγματικότητα της δημιουργίας του.
2. Αντι-κακός. Με τον όρο (Αnti-Villain) εννοούμε έναν «κακό» χαρακτήρα που δεν είναι απόλυτα μοχθηρός αλλά περιέχει μέσα του και καλοσύνη τουλάχιστον σε μικρές δόσεις. Οι στόχοι του μπορεί να είναι καλοί αλλά χρησιμοποιεί δυσάρεστα/ανήθικα μέσα για να τους πετύχει. Με λίγα λόγια οι χαρακτήρες του Μάρτιν που δεν κατηγοριοποιούνται σε καλοί ή κακοί και τον γκρι κόσμο που τους τοποθετεί. Η χρήση των αντι-κακών γίνεται για να ανατρέψει τις προσδοκίες. Για παράδειγμα όταν γνωρίζουμε τον Τύριον μοιάζει πως θα ακολουθήσει έναν «κακό» δρόμο αλλά σύντομα γίνεται και παραμένει συμπαθής. Οι αναγνώστες λατρεύουν την ακλόνητη πίστη του. Το Κυνηγόσκυλο μοιάζει τερατώδης ταιριασμένος εσωτερικά και εξωτερικά, αλλά από πολύ νωρίς πέφτει η μάσκα της σκληρότητας με την αλληλεπίδραση του με την Σάνσα στο King's Landing. Άλλο ένα παράδειγμα είναι ο Θίον που ξεκινά αλλιώς και καταλήγει κομμένος στην μέση από τον Ράμσεϋ. Οι αντι-κακοί του Μάρτιν είναι προϊόν πολυπλοκότητας, ενδιαφέροντες και ποικιλόμορφοι.
3. Θάνατος. Ο θάνατος είναι ένα συχνό φαινόμενο στην γραφή του Μάρτιν όχι μόνο για δευτερεύοντες αλλά κυρίως για πρωτεύοντες χαρακτήρες. Πάρτε παράδειγμα τον Νεντ, τον Τάιγουιν, τον Τζόφρυ ακόμη και τον Τζον. Το ότι ο καθένας μπορεί να πεθάνει είναι ο λόγος που ο Μάρτιν απέκτησε τόση δημοσιότητα ως αδίστακτος και μαζί με αυτό η ίδια η σειρά. Δεν είναι μόνο η δέσμευση του συγγραφέα πως ο καθένας μπορεί να πεθάνει ανά πάσα στιγμή αλλά η δημιουργία μιας αφόρητης έντασης μέσα στα βιβλία που θέτει τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη, αφαιρώντας το κάλυμμα της ασφάλειας. Ο θάνατος επιτρέπει ταυτόχρονα στον συγγραφέα μεγαλύτερη ελευθερία στην ανάπτυξη της συνολικής ιστορίας.
4. Αλκοολισμός. Επιφανειακά ένας αλκοολικός χαρακτήρας είναι απλό ότι πίνει για να μεθάει. Η χρήση όμως του ποτού στον Μάρτιν όπως στον Τύριον, την Σέρσεϊ κλπ. χρησιμοποιείται ως εκδήλωση συναισθηματικής σύγκρουσης. Ένας τρόπος για να προσδώσει την πολυπλοκότητα χωρίς να ξοδέψει σελίδες και σελίδες. Ο αλκοολισμός αλληγορικά χρησιμοποιείται επίσης για την κατασκευή αγωνίας. Στην σειρά των βιβλίων καλύπτει/κουκουλώνει συναισθηματικές συγκρούσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα, χτίζοντας σταδιακά αγωνία και κάνοντας το αποτέλεσμα πολύ δυνατότερο. Αυτόματα αν ο χαρακτήρας πίνει τότε ο αναγνώστης καταλαβαίνει πως τα πράγματα δεν πάνε καλά.
5. Μύθοι. Η αλήθεια των μύθων στην φαντασία σημαίνει ότι είναι απόλυτα ακριβής περιγραφή του παρελθόντος που συνήθως χλευάζεται από ορισμένους χαρακτήρες και πιστεύεται από άλλους. Ο Μάρτιν χρησιμοποιεί την αλήθεια των μύθων ως μέσο για την αποκάλυψη του σεναρίου. Οι χαρακτήρες δεν είχαν κανένα λόγο να συζητήσουν την ιστορία του κόσμου σε καθημερινή βάση αλλά μπορούν να αναφερθούν σε θρύλους και μύθους σε άλλους χαρακτήρες που δεν τους ξέρουν. Χρησιμοποιώντας αυτό το μέσω δίνει στους αναγνώστες λεπτομέρειες του κόσμου του όπως για παράδειγμα όταν εισάγει τους δράκους πολύ νωρίτερα από τα αυγά της Ντάνυ, στοιχεία που δίνει για τους Άλλους μέσω παραμυθιών κ.α. Στηριζόμενος στην αναφορά τους διατηρεί τη δυνατότητα της αλήθειας τους και της χρήσης τους αργότερα στην ιστορία.
πηγη