Έτσι φτάνουμε στο
τέλος των ανακεφαλαιώσεων της πλοκής της σειράς. Έχουμε αναρτήσει σε
προηγούμενα άρθρα, σχεδόν όλες τις εξελείξεις που είδαμε στις δύο σεζόν. Άφησα
την προσωπική μου συμπάθειά για τελευταία, την ιστορία της Arya, που ξεκινά από τη δεύτερη σεζόν με τον Yoren
και καταλήγει στο κάστρο του Harrenhal και τον Tywin Lannister… και φυσικά τον
μυστηριώδη δολοφόνο, Jaqen H'ghar.
Η παραγωγή
Ακριβώς όπως και με το
Pyke και το DragonStone, οι παραγωγοί έδειξαν να πετυχαίνουν τους στόχους τους,
δημιουργώντας θαυμάσια σκοτεινά μέρη! Πρώτον υπάρχουν τα στρατόπεδα όπου οι
μαύροι αδερφοί (και η Άρια μεταμφιεσμένη ως Arry) προσπαθούν να ξεφύγουν από
τις δυνάμεις των Lannister. Εδώ ο κίνδυνος φαίνεται μακρινός, πίσω από την προστασία
του Yoren.
Αφού σκοτώνεται και οι νεαροί μεταφέρονται στο Harrenhal, η διαδρομή
μέχρι το μυστηριώδες κάστρο μοιάζει σαν την είδοσο στις πύλες του Κάτω Κόσμου,
όπου δεν υπάρχει ελπίδα. Αυτό το αίσθημα επιτείνεται από την ανατριχιαστική
σκηνή των βασανιστηρίων και των μεθόδων που ακολουθούνται. Δίνεται μια σταθερή
αίσθηση στο Harrenhal, ότι ακόμα κι αν τα πράγματα είναι άσχημα, θα μπορούσαν
να γίνουν πολύ χειρότερα.
Το Harrenhal κατορθώνει
να φαίνεται τόσο μεγαλειώδες όσο και κλειστοφοβικό. Σε περιστασιακή σκηνές γύρω
από το κάστρο υπάρχουν πολλές αίθουσες, αλλά είναι στενές και προκαλούν σύγχυση.
Υπάρχουν ανοιχτές πλατείες, αλλά είναι γεμάτες από άντρες που σκοτώνουν ή
φυλακίζουν, ειδικά την Άρια, άμα ήξεραν την ταυτότητα της. Πολλές πτυχές επεκτάθηκαν
περισσότερο από ότι στα βιβλία, περνώντας περισσότερο χρόνο στο Harrenhal. Σε
κάθε περίπτωση, η ατμόσφαιρα που αναπτύχθηκε σε αυτήν τη θέση, εξυπηρέτησε πολύ
την ιστορία.
Η ιστορία
Έχω ακούσει αρκετές
απόψεις μεταξύ των οπαδών σχετικά με το σενάριο . Οι περισσότεροι φαίνεται να το
απόλαυσαν, ενώ άλλοι επέκριναν την προσθήκη σκηνών μεταξύ Tywin και Arya, που δεν ήταν στα
βιβλία. Συμφωνώ με την πρώτη ομάδα. Οι σκηνές με την Arya ως οινοχόο, επιτρέπει
στον χαρακτήρα της να αναπτυχθεί. Επίσης τονίζεται ο αδιαφανής χαρακτήρας του Tywin
και το παρελθόν του. Οι σκηνές μεταξύ
τους περιλαμβάνουν απροκάλυπτη εχθρότητα, πνευματώδη αστεϊσμό και συναισθηματική
αναταραχή. Είναι ωραίο που επιβράδυναν ορισμένες σκηνές, προσθέτοντας υπόγειο
κίνδυνο αλλά και την δυνατότητα να δούμε ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι.
Υπάρχει επίσης ο ρόλος
των συντρόφων της Arya. Στον Yoren βλέπουμε
έναν σοφό, προστατευτικό μέντορας (μετά τον πατέρα της και τον Syrio). Καθένας
από αυτούς έχει μεταδώσει κάτι από τον εαυτό του σε αυτήν. Ο Ned της έδωσε την
ευπρέπεια και την ανησυχία για την οικογένεια, που όλοι οι Starks συμμερίζονται.
Ο Syrio την εμπιστοσύνη για να μάθει να πολεμά και να επιβιώνει και ο Yoren το ένστικτο
της επιβίωσης και της εκδίκησης.
Οι Gendry και Hot Pie προσθέτουν ένα κάτι στην απεικόνιση του Westeros. Οι
κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν και οι ποικίλες αντιδράσεις τους, είναι μια
απόδειξη του πώς ο πόλεμος επηρεάζει αυτούς, πέρα από τις κύριες
αριστοκρατικές οικογένειες. Πως δυναστικές συγκρούσεις μπορεί να οδηγήσουν σε πόνο
και φόβο για τους απλούς ανθρώπους. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της ιστορίας
είναι η συμφωνία της Arya με τον Jaqen H'ghar, που θα αναλύσω παρακάτω.
Οι χαρακτήρες
Η Maisie Williams ως Arya
είναι ένας από τους καλύτερους παιδιά – ηθοποιούς που έχω δει. Μαζί με τον Tyrion,
η Arya ήταν ανέκαθεν
μία από τους αγαπημένους χαρακτήρες σε πολλούς, στα βιβλία αλλά και στην σειρά.
Το γεγονός ότι βρήκαν μια κοπέλα που έχει την δυνατότητα να συνδυάζει την
εξυπνάδα της Arya, διατηρώντας
ταυτόχρονα τις παιδικές πτυχές της προσωπικότητάς της είναι ένας μεγάλος λόγος
για τον οποίο αγαπούν την σειρά.
Στην 2η σεζόν η προσωπικότητα της
αλλάζει. Έχει λιγότερα παιδιαρίσματα,
καθώς έπρεπε να διώξει τον λύκο της, είδε τον πατέρα της να πεθαίνει και υπερασπίζεται
τον εαυτό της σε εχθρικό έδαφος. Δίνεται η αίσθηση ότι τα γεγονότα την αλλάζουν,
την σκληραίνουν, αλλά με έναν τρόπο που ταιριάζει με την κοπέλα που συναντήσαμε
στο πρώτο επεισόδιο.
Ο Charles Dance ως Tywin
έχει βαρύτητα και πνεύμα που ανυψώνει την κάθε του σκηνή. Ένα από τα πράγματα
που αγαπώ για μακρά σειρά φαντασίας όπως αυτή, είναι ότι υπάρχει μια αίσθηση
του κόσμου που είναι μεγαλύτερη από τις λέξεις στις σελίδες. Οι άνθρωποι, οι οικογένειες
και τα μέρη έχουν πολύπλοκες ιστορίες που τις καθιστούν περισσότερο από ότι στο
σενάριο. Ο Tywin είναι ένα τέλειο παράδειγμα. Η απογοήτευσή από τον πατέρα του,
η σκληρότητά του στην αντιμετώπιση της οικογένειας, το ρόλο του στην εξέγερση
του Robert και την επιρροή του στους Tyrion, Cersei και Jaime, κάνει τον Tywin
απαραίτητο για την ιστορία του GOT, αλλά και ένα μεγάλο μέρος του μωσαϊκού της ιστορίας των Lannister.
Ο τελευταίος χαρακτήρας
που έχει συζητηθεί πολύ είναι ο Jaqen H'ghar ... αν και αυτό δεν φαίνεται να
είναι το αληθινό του όνομα. Το άτομο που είδαμε για το μεγαλύτερο μέρος της
σεζόν ήταν απλώς ένας απρόσωπος άνθρωπος από το Braavos. Αυτή η πτυχή του
σεναρίου ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Το σενάριο διανθίστηκε πολύ με την προσθήκη
του badass Jaqen H'ghar
και των τριών θανάτους που υπόσχεται στην Arya.
Ο εξωτισμός του Jaqen, η περίεργη ομιλία του και οι αναφορές στο κόκκινο
θεό, ήταν πολύ αποτελεσματικές και μας «ανάγκαζε» να μαντεύουμε τους στόχους
του. Γενικά μου φαίνεται ότι η "Ανατολή" στο GOT είναι πιο αποτελεσματική ως ένα σημείο προέλευσης
χαρακτήρων που μπορεί να έρθουν στο Westeros και να ταράξουν την ισορροπία της
εξουσίας. Ο Jaqen δίνει στην Arya ένα νόμισμα και μια προσφορά για να επισκεφθεί το Braavos, στο τέλος της
σεζόν και θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποιος είναι ο ρόλος που θα παίξει στο μακρύ
περιπετειώδες μυθιστόρημα της Arya!
By Dimi