«Σακάτηδες» και «Μισεροί»! Καιρός ήταν!

Ένα βασικό θέμα στο Game of Thrones είναι η εικόνα των ελαφρώς ή πολύ διαφορετικών ανθρώπων. Και λέω ότι ήταν καιρός, μια άκρως επιτυχημένη σειρά να παρουσιάζει ανθρώπους από όλες τις «ομάδες» και με όλες τις ικανότητες. 


Ξέρω ότι σε μερικές τηλεοπτικές σειρές, έχουν συνήθως έναν συμβολικό χαρακτήρα των ατόμων με ειδικές ικανότητες, είτε πνευματικές, είτε σωματικές. Θεωρώ πως το Game of Thrones είναι ελκυστικό σε πολλά επίπεδα - και το ίδιο το γεγονός ότι υπάρχουν αρκετοί χαρακτήρες που καλύπτουν διαφορετικές ανάγκες σε όλους τους τομείς – οπότε λέμε μπράβο στο HBO και στον George RR Martin. Όταν παρακολουθείτε τη σειρά (και την ανάγνωση των βιβλίων), είναι τόσο αναζωογονητικό να βλέπεις άτομα να απεικονίζονται ως χαρακτήρες σε μια μεγάλη σειρά. 

Ο Hodor, ο Bran Stark, ο οποίος μένει παράλυτος μετά από ένα τρομερό ατύχημα, ο Tyrion Lannister, ο οποίος δεν έχει ειδικές ανάγκες αλλά είναι νάνος και αντιπροσωπεύει ένα ποικίλο πληθυσμό ανθρώπων με νανισμό και ο νεαρός Άρχοντας της Κοιλάδας, Robert Arryn, ο οποίος είναι πολύ ασθενικό παιδί, επιρρεπής σε κρίσεις και λιποθυμίες, που μπορεί να αποδοθεί σε θέματα ψυχικής υγείας.

Ας αρχίσουμε με τον Hodor. Δεν ξέρουμε πραγματικά πολλά γι αυτόν, εκτός του ότι είναι δισέγγονος της Nan και προφανώς έχει αίμα γίγαντα, γεγονός που εξηγεί το μέγεθος του. Θεωρείται αφελής, ένα γιγαντιαίο είδος που έχει τη διάθεση ενός παιδιού και δεν θα έβλαπτε κανέναν. Ο καθένας στον Οίκο των Stark αντιμετωπίζει τον Hodor αρκετά καλά. Δεν έχει αυτό που θα αποκαλούσα ανεπτυγμένο λεξιλόγιο, η μόνη λέξη που ξέρει είναι το όνομά του και το χρησιμοποιεί σαν απάντηση για όλες τις προτάσεις. 

Σαν ναι, σαν όχι ή σαν γεια. Ο Hodor λέει μόνο «Hodor». Ασκεί απλές εργασίες, όπως να προσέχει τους δύο νεώτερους Stark, να φρουρεί έξω από τους θαλάμους και να πηγαίνει σε μικρά θελήματα. Αυτό αλλάζει δραστικά όταν ο Bran μένει παράλυτος από τη μέση και κάτω. Η δύναμη και το μέγεθος του Hodor επιτρέπουν στον Bran να μεταφέρεται στην πλάτη του, με την χρήση ενός αναρτήρα και ιμάντες. Ο Hodor χρησιμεύει επίσης ως προστάτης των νεαρών αγοριών Stark, μιας και με την τελευταία εξέλιξη, είναι ότι έχουν πιο κοντά σε οικογένεια αυτά τα παιδιά, μαζί με την «άγρια» Osha.

O Bran Stark ήταν ένα χαρούμενο, αγαπητό νεαρό αγόρι, της οικογένειας Stark. Αν και ο ίδιος δεν ήταν τόσο καλός με τόξα και βέλη όπως ήταν τα μεγαλύτερα αδέρφια του, ήταν πολύ ευέλικτος και σίγουρος για την ικανότητα του στην αναρρίχηση. Αυτή του η αγάπη είναι που φέρνει και την τραγική σειρά γεγονότων και αφήνει για μεγάλο διάστημα τον Bran σε κώμα και στη συνέχεια παράλυτο από την μέση και κάτω. Αισθάνεται εντελώς απελπισμένος για τη δύσκολη θέση του, καθώς δεν θα μπορέσει να υπάρξει ξανά «κανονικό» αγόρι. Νομίζω ότι ο καθένας θα αισθανόταν το ίδιο, αν γεννιόταν αρτιμελής και στην συνέχεια μείνει παράλυτος. 

Για ένα αγόρι δέκα ετών κάτι τέτοιο πρέπει να είναι καταστροφικό. Ρωτώντας άτομα που έχουν δουλέψει με παιδιά με ειδικές ανάγκες, δύο πράγματα θέτουν πάντα σε εφαρμογή: καταλύματα και τροποποιήσεις στο εκπαιδευτικό περιβάλλον τους. Αυτό σημαίνει ότι το σχολικό συμβούλιο είναι υπεύθυνο για την πραγματοποίηση των απαραίτητων αλλαγών στο περιβάλλον της τάξης και του σχολικού προγράμματος, ώστε να δώσουν στους μαθητές αυτούς, το καλύτερο δυνατό περιβάλλον μάθησης και τις ευκαιρίες που τους αξίζουν. Οκ στην Ελλάδα δεν είναι τόσο ρόδινα.

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι πολλά βοηθητικά μέσα έχουν τεθεί σε εφαρμογή για τον Bran Stark. Το πλέον αξιοσημείωτο είναι η μεταφορά του παντού από τον Hodor.  Το επόμενο είναι μια τροχαλία με ιμάντα που κρέμεται πάνω από το κρεβάτι του, έτσι ώστε ο ίδιος να μπορεί να σηκώθει όταν ξυπνά το πρωί. Ο Bran χρησιμοποιεί για να ιππεύσει άλογο μια προσαρμοσμένη σέλα με ειδικές βάσεις για τα πόδια του. Μια πρόταση από κάποιον που ξέρει πολύ καλά την πίεση, το μίσος, τα κοιτάγματα, την κοροϊδία και πως είναι να σε αγνοούν όλα τα χρόνια της ζωής σου, ο Tyrion Lannister. 

Είτε το πιστεύετε είτε όχι, κάποιος από τον Οίκο Lannister πραγματικά ήρθε με μια πολύ καλή πατέντα, για να βοηθήσει έναν Stark. Ωστόσο ο Lannister που έδωσε την πρόταση είναι αυτός που ενδιαφέρεται πιο πολύ, λόγω των χρόνων της ταλαιπωρία που ο ίδιος υπόμεινε στα χέρια του πατέρα του και της αδερφής του.

"Δεν είμαι ανάπηρος", απαντά ο Bran. "Τότε δεν είμαι νάνος! Ο πατέρας μου θα χαρεί στο άκουσμα αυτού", απαντά ο Tyrion. Σε αυτό το σκηνικό, ο Robb Stark βλέπει το λάθος των τρόπων του, στο να είναι αγενής προς τον Tyrion, ειδικά όταν άκουσε την πρότασή του σχετικά με την τροποποίηση μιας σέλα για άλογο, που θα του επιτρέψει να ιππεύει και πάλι. 

Δεν ενδιαφέρεται τόσο πολύ για τον Robb, αλλά νοιάζεται πραγματικά για τους νέους Bran και θέλει να προσπαθήσει να κάνει την ζωή τους πιο υποφερτή. Μια τόσο μικρή τροποποίηση στην σέλλα, θα είναι σε θέση να φέρει χαρά σε ένα μικρό αγόρι. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πούμε ότι ο Tyrion Lannister νοιώθει εμπάθεια για τον Bran Stark. Ο Tyrion ξέρει τα πάντα για διαρκή πόνο και χρόνια ταλαιπωρία.

Ο Tyrion έχει μάθει να συγκαλύπτει τον πόνο του, με την αδιαφορία, την πονηριά και την εξυπνάδα. Όλα τα χρόνια που τον κορόιδευαν, που τον έλεγαν τέρας και καλικάντζαρο, με τον πατέρα του να τον αγνοεί και μια αδερφή να τον μισεί θεωρώντας τον υπεύθυνο για τον θάνατο της μητέρας τους, σκλήρηναν την αποφασιστικότητα του για επιβίωση. Όχι μόνο επέζησε από μια φοβερή παιδική ηλικία, αλλά μορφώθηκε μαθαίνοντας πως η πένα είναι πραγματικά ισχυρότερη από το σπαθί. 

Ο καθένας μπορεί να χειριστεί ένα ξίφος, αλλά όταν έρχεται η στιγμή, χωρίς την κατάλληλη εκπαίδευση, αυτό το σπαθί θα είναι παντελώς άχρηστο ενάντια στον εχθρό. Ο Tyrion Lannister αντιπροσωπεύει τον πληθυσμό των νάνων και παρόλο που ο ίδιος δεν έχει ειδικές ανάγκες, είναι το αουτσάιντερ, είναι σε μειονεκτική θέση από τη γέννηση λόγω του μεγέθους του.

Τέλος έρχομαι στον νεαρό Άρχοντα της Κοιλάδας και του Οίκου των Arryn, Robert Arryn (Robin για την τηλεοπτική σειρά). Εδώ είναι ένα άλλο είδος ανθρώπου που απεικονίζεται: το αγόρι είναι συνεχώς άρρωστο, πάσχει από επιληπτικές κρίσεις και είναι επιρρεπής σε κρίσεις τρέλας. Αν δεν ήξερα καλύτερα, θα έλεγα ότι έχει μια μορφή επιληψίας και κάποιο είδος ψυχικής αστάθειας. Το τελευταίο πιθανώς κληρονομικό από την μητέρα του, καθώς η Αρχόντισσα Lysa έχει δείξει σημάδια αστάθειας. Κάποιος θα μπορούσε επίσης να υποθέσει πως το παιδί έγινε τόσο ασθενικό και μικροκαμωμένο. 

Αρκεί να δει κανείς τη γενετική του: ο πατέρας του ήταν ο αείμνηστος Άρχοντας John Arryn, το προηγούμενο Χέρι του Βασιλιά και σχεδόν είκοσι χρόνια μεγαλύτερος από την γυναίκα του Lysa. Μερικές φορές, όταν οι γονείς ενός παιδιού είναι αρκετά μεγάλοι ηλικιακά, μπορεί να οδηγηθούμε σε παιδιά με προβλήματα υγείας. Φυσικά δεν είναι ο κανόνας. Ένα πράγμα που με τρόμαξε ήταν το αποκρουστικό γεγονός ότι αυτό το παιδί εξακολουθούσε να θηλάσει από τη μητέρα του. Αυτές είναι μόνο μερικές ιδέες για να εξηγήσουν γιατί ίσως ο Robin / Robert είναι σε αυτή την κατάσταση. 

Όταν σκέφτεστε τον μεσαιωνικό κόσμου του Westeros, μόνο οι ισχυροί επιβιώνουν. Οι ασθενικοί είναι που μένουν πίσω και τους περιμένει σκληρή μοίρα. Στη σύγχρονη εποχή, ως κοινωνία θα προσπαθούμε το καλύτερο, χωρίς αποκλεισμούς και με σεβασμό προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Αυτό που χρειάζεται ο κόσμος είναι η αγάπη, η κατανόηση και συμπάθεια. Στο Westeros υπάρχουν λίγοι που ενσωματώνουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Ωστόσο δεν είναι όλοι οι χαρακτήρες στο Game of Thrones άκαρδοι, αλλά δεν υπάρχει κάτι να πούμε για το πώς ένα έθνος μπορεί να κριθεί για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους πιο ευάλωτους. Και πώς θα κρίνουμε το Westeros;

 

By Dimi