Με τον θάνατο του Robert Baratheon, το Westeros έχει
πέσει σε σύγκρουση, με την ονομασία ο Πόλεμος των Πέντε Βασιλέων, όπως τον
αποκαλεί ο λαός και οι σύγχρονοι ιστορικοί τον περιγράφουν ως μια κρίση
διαδοχής.
Ενώ κάποιος έχει
αναγνωριστεί ως ο κάτοχος του, η νομιμότητα του εν λόγω προσώπου αμφισβητείται
από το σύνολο των εμπλεκόμενων φορέων που έχουμε στο παιχνίδι. Ο κόσμος του GOT
είναι εκείνος όπου το ίσως γίνετε σωστό και ερωτήσεις όπως "Ποιος
σε έχρησε βασιλιά" έχουν απαντηθεί στο τέλος από ένα σπαθί. Αλλά τι θα
γινόταν αν παίρναμε τον πολιτισμένο τρόπο και χώναμε όλα αυτά σε μια αίθουσα
δικαστηρίου για να διευθετηθούν τα πράγματα; Ποιος θα καθόταν τότε στον θρόνο;
Κατά πρώτον
πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το Westeros είναι δημιούργημα φαντασίας και φαίνεται
να έχει τη δική του σειρά κανόνων σχετικά με τα πράγματα, ιδιαίτερα όταν
πρόκειται για γενετική. Χαρακτηριστικά όπως το χρώμα των μαλλιών φαίνεται να
είναι συνεπής στις επόμενες γενεές, ακόμη και όταν υπάρχει «μίξη» με άλλες
οικογένειες.
Οι Baratheons έχουν μαύρα μαλλιά, οι Lannisters ξανθό και οι Targaryens
είναι περίφημοι για τα λευκά ή πλατινέ τους. Αλλά ένα μεγάλο μέρος του
δικαστικού συστήματος αντικατοπτρίζει τις μεσαιωνικές, ευρωπαϊκές αξίες και καταστάσεις
που βρίσκονται οι χαρακτήρες, αντανακλούν ένα συνονθύλευμα στοιχείων που
βρέθηκαν σε όλες τις βασιλικές δυναστείες της Αγγλίας, Γαλλίας και Ισπανίας.
Ενώ το Westeros μπορεί να φαίνεται
σαν μια τεράστια, πολύπλοκη χώρα με άφθονους κακούς χαρακτήρες, η δική μας ιστορία
είναι πολύ, πολύ χειρότερη και υπάρχουν μια σειρά από παραδείγματα που μπορούμε
να αντλήσουμε για να απαντήσουμε στην ερώτηση μας.
Πρώτον, το
προφανές. Αγνοώντας τις άλλες αποχρώσεις του Westeros, το δικαστήριο προφανώς
λειτουργεί σε ένα κλασικό σύστημα γνωστό ως Agnatic Primogeniture. Αυτό δηλώνει ότι πρέπει να
ακολουθήσουν διαδοχικά την αρσενική γραμμή μέσω της οικογένειας, ξεκινώντας με
τα πρωτότοκα και μετά. Αυτός είναι ο λόγος που η Cersei δεν έγινε Βασίλισσα μετά
από τον θάνατο του Robert, αλλά μόνο Αντιβασιλέας, ως σύμβουλος για το βασιλιά
Joffery μέχρι την ενηλικίωση του.
Ο Joffery εξακολουθεί να έχει τον τελευταίο
λόγο σε όλα τα πράγματα όπως είναι «η αντρική γραμμή». Ωστόσο εμείς και πολλοί στα
Επτά Βασίλεια, ξέρουμε πως ο Joffery δεν
έχει νόμιμα δικαιώματα στο θρόνο, καθώς ο ίδιος είχε γεννηθεί εκτός γάμου και
δεν είναι από βασιλικό αίμα. Θα μπορούσατε να κάνετε κάποια ανάποδα επιχειρήματα
βέβαια, μιας και η μητέρα του είναι Αντιβασιλέας, όπως λένε ότι ο βασιλιάς
Εδουάρδος Γ' της Αγγλίας είχε δικαίωμα επί του γαλλικού θρόνου μέσω της μητέρας
του, αλλά μόνο αν ο Robert είχε αναγνωριστεί ως θείος από τον Joffery, αλλά
αυτό θα ήταν λίγο περίεργο.
Η Cersei αποκαλύπτει στην πρώτη σεζόν ότι είχε
κάποτε ένα αγόρι με μαύρα μαλλιά, που πέθανε σε νεαρή ηλικία. Αυτό θα ήταν ο
νόμιμος κληρονόμος του θρόνου, αλλά είτε μέσω κάποιας σκληρής μοίρας της φύσης
ή με την ίδια την ανάμιξη της Cersei, αυτό δεν έγινε.
Οι Lannisters είχαν πάντα
ένα μάτι προς το θρόνο και έχουν έρθει πολύ κοντά τόσο ο Tywin και ο Tyrion
ως Χέρι του Βασιλιά και ο Jaime στην Βασιλική Φρουρά, αλλά η Cersei έκανε την
πρώτη άμεση σύνδεση με αυτή τη θέση και τους βλέπουμε να προσπερνούν όλα τα εμπόδια
για να πάρουν αυτό που θέλουν. Αυτό λέει πραγματικά όλα όσα χρειάζεται να
γνωρίζετε σχετικά με τη χρησιμότητα του γάμου και των γυναικείων μελών στους μεσαιωνικούς
ευγενής οίκους.
Για όλες τις δολοπλοκίες
που έκαναν όμως οι Lannisters, όλα θα μπορούσαν να έχουν γκρεμιστεί με έναν
αρσενικό διάδοχο οπουδήποτε στη γραμμή των Baratheon. Ενώ ο Robert δεν είχε
έλλειψη σε απογόνους, απέφυγε να τα κάνει υπολογίσιμα. Ο Stannis στερείται αρσενικού
κληρονόμου (οι σκιές δεν πιάνονται), και
ο Renly είχε προφανώς το μυαλό του σε άλλα πράγματα. Αυτός είναι ο λόγος που
βλέπουμε τον Joffery να κάνει εκκαθάριση στο King’s Landing, από τα
μπάσταρδα του Robert και γιατί ο Gendry θα μπορούσε να είναι ένας άσσος στο
μανίκι των Baratheon, εάν και λάβαινε υποστήριξη από τους ακόλουθους των Baratheon,
που θα είχαν αρκετά κότσια για να σταθούν απέναντι στις αξιώσεις των Lannister.
Αλλά αγνοώντας τα μπάσταρδα, καταστάσεις όπου η έλλειψη αρσενικών κληρονόμων αφήνουν
ένα μεγάλο κενό στη διαδοχή, συνήθως σημαίνει ότι η διαδοχή πέφτει στον επόμενο
αδελφό και από την άποψη αυτή μιλάμε για τον Stannis, που είναι μικρότερος από
τον Robert
αλλά μεγαλύτερα από τον Renly. Ιστορικά, τόσο ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος όσο και
ο βασιλιάς Εδουάρδος VIII, διαδέχθηκαν από μικρότερα αδέλφια. Αυτά τα είδη
των συγκρούσεων έχουν διευθετηθεί κατά το παρελθόν με ενδιαφέροντες ωστόσο τρόπους.
Μετά από μια
περίοδο αναταραχής που ονομάστηκε Αναρχία, η οποία διήρκεσε 1135 με 1153, υπογράφτηκε
η Συνθήκη του Wallingford, η οποία επέτρεπε στον πιο άμεσο κληρονόμο να
βασιλεύει στο θρόνο μέχρι το θάνατό του, αλλά μόνο αν αναγνωριστεί ο γιος του
ξαδέλφου ως κληρονόμος, αντί οποιουδήποτε από τους δικούς του.
Μια τέτοια
συμφωνία θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί μεταξύ Stannis και Lannisters, αν οι
Lannisters ήθελαν να παίξουν για μελλοντικές προοπτικές, αλλά προφανώς ο Stannis
αισθάνεται ότι έχει λίγες περισσότερες αντοχές και βλέπει στην μελλοντική γέννα
ενός αρσενικού κληρονόμου, συνεχίζοντας έτσι την εξ αίματος γραμμή των Baratheon.
Όλα αυτά όμως αλλάζουν
με την επιστροφή των Targaryen. Ενώ οι Baratheons αναγνωρίζονται ως η τρέχουσα βασιλική
γραμμή, απέκτησαν μια τέτοια θέση από τον σφετερισμό του Robert. Στην υποθετική
αίθουσα μας θα τίθεται το ερώτημα του κατά πόσο είναι νόμιμη μια τέτοια πράξη.
Θα
μπορούσε κανείς να πει ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που βασίλευαν κατά
κανόνα οι Targaryen. Έτσι οι Baratheons θα πρέπει να θεωρούνται νόμιμοι. Αλλά από
την άλλη, οι Targaryens έχουν μερικές εκατοντάδες χρόνια βασιλείας στην πλάτη
τους και τα χρόνια των Baratheons στο θρόνο δεν είναι τίποτα μπροστά τους.
Οι μεσαιωνικοί
βασιλείς είχαν έναν τρόπο να ξεκαθαρίσουν τέτοια προβλήματα, με το να δηλώσουν
ότι είχαν Θεία Δικαιώματα στον θρόνο που τους δόθηκαν από τον ίδιο τον Θεό. Αυτό
τους έδινε απόλυτη εξουσία πάνω από όλα τα πολιτικά και πνευματικά θέματα, οπότε
αν ένας βασιλιάς και η γραμμή του ήταν η βασιλική γραμμή, τότε έτσι ήταν. Το
ενδιαφέρον είναι ότι η θρησκεία δεν φαίνεται να παίζει τόσο πολύ παράγοντα στο βασιλικό
δικαστήριο του Westeros, όπως έκανε στην Αγγλία. Έτσι, το ζήτημα της
νομιμότητας, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για σφετεριστές βασιλιάδες φαίνεται σαν
να πρέπει να τύχει και λαϊκής υποστήριξης.
Η Αικατερίνη η Μεγάλη "σφετερίστηκε"
τον θρόνο από τον σύζυγό της και κατέληξε ως μια από τις μεγαλύτερες και
παλαιότερες αποφάσεις που είχε δει ποτέ η Ρωσία. Τόσο ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής
όσο και ο Γουλιέλμος των Orange σφετερίστηκαν και στη συνέχεια διατήρησαν την
κυριαρχία τους και τώρα θεωρούνται από τους πιο σημαντικούς βασιλείς της εποχής
τους. Ενώ απομένει να δούμε αν θα φτάσει η Daenerys στο Westeros
ως κατακτητής ή ως μέρος μιας αναίμακτης Ένδοξης Επανάστασης. Αν
οι Targaryens θέλουν να καθίσουν και πάλι στο Θρόνο, θα πρέπει να το κάνουν με
την υποστήριξη του λαού ή με το κλάδεμα κάποιου βασιλικού κεφαλιού.
Αλλά αυτό μας
φέρνει πίσω στην αρχή και στην αίθουσα μας έχει απομείνει να αναρωτιόμαστε τι απέμεινε
από τη νομιμότητα και τι βρίσκεται πραγματικά πίσω από κάθε πολιτική εξουσία.
Αν έχετε τη βούληση, τα χρήματα και την υποστήριξη δεν έχει σημασία ποιος είναι
στον θρόνο, γιατί θα μπορούσε να διοικεί αυτός που κάθεται στα δεξιά του! Ο Βαρύς
προσπαθεί να μας εξηγήσει με το αίνιγμα του βασιλιά, του ιερέα και του πλούσιο
άντρα, ότι η εξουσία είναι μια ψευδαίσθηση και κατοικεί μόνο όπου οι άνθρωποι
πιστεύουν ότι κατοικεί.
By Dimi