“A day will come when you think you are safe and happy, and your joy will turn to ashes in your mouth. And you will know the debt is paid”.
Πάντα ήμουν φαν της Σέρσεϊ. Είτε στα βιβλία, είτε στη σειρά. Ήταν ένας ενδιαφέρον χαρακτήρας, που ανυπομονούσα να δω τι ετοιμάζει στα επόμενα επεισόδια!
Η Σέρσεϊ ήξερε να παίζει το αδίστακτο παιχνίδι του Θρόνου. Άριστη μαθήτρια του πατέρα της, ήξερε να παίρνει τις σκληρές αποφάσεις που θα έδιναν σε αυτήν και τα παιδιά της την απαραίτητη δύναμη.
Ήταν τρελή βασίλισσα; Σίγουρα. Ήταν σκληρή; Εννοείται. Ήταν όμως αυτά τα χαρακτηριστικά που αγαπήσαμε να μισούμε και λατρέψαμε όταν έφερνε τον κόσμο ανάποδα για να πάρει αυτό που ήθελε. Αυτό που πάντα πίστευε πως της άξιζε.
Σου κρατούσε το ενδιαφέρον με το επόμενο διαβολικό σχέδιο της. Ήταν σίγουρο ότι θα πέθαινε στο τέλος, αλλά επίσης σίγουρο πως θα έφευγε με τους δικούς της όρους. Θα νικούσε κάθε μάχη μέχρι την τελευταία και θα "έγδερνε" τους αντιπάλους της. Όπως και έκανε. Από την Ντάνυ πήρε έναν δράκο με τους σκορπιούς της και την πιστή σύμβουλο Μισσάντεϊ. Παίζοντας έτσι σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία της Ταργκάρυεν βασίλισσας.
Στις τελευταίες σεζόν και έχοντας χάσει τα παιδιά της, η Σέρσεϊ γίνεται σκληρότερη από ποτέ. Ανατινάζει το σεπτ (φαντασμαγορικά) και ξεμπερδεύει μια για πάντα από τα σπουργίτια. Ποτέ δεν ήταν αγαπητή από τον λαό. Δεν την ένοιαζε. Το μόνο που κοιτούσε πάντα ήταν η δύναμη και η ευημερία της οικογένειας της.
Οι κινήσεις της στο τελευταίο επεισόδιο δείχνουν πως δεν περίμενε να χάσει, ειδικά τόσο άσχημα. Βλέπουμε στο πρόσωπο της δάκρυα απογοήτευσης συνειδητοποιώντας οτι έφτασε το τέλος. Στο δωμάτιο με τον χάρτη βρίσκει τον Τζέιμι, σε μια συγκινητική επανασύνδεση. Παρά τα άσχημα που έχει κάνει μέχρι τώρα ένοιωσα μελαγχολία με την αγκαλιά τους. Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως η Σέρσεϊ αγαπούσε τον Τζέιμι με τον ίδιο τρόπο που εκείνος την λάτρευε, αλλά σε αυτή τη σκηνή τον νοιάζεται. Στις τελευταίες στιγμές τους κάτω από το Κόκκινο Φρούριο η Σέρσεϊ μοιάζει περισσότερο ανθρώπινη από ποτέ καθώς ο Τζέιμι προσπαθεί να την παρηγορήσει. "Τίποτε άλλο δεν έχει σημασία. Μόνο εμείς". Το μουσικό κομμάτι "The Rains of Castamere" δένει ιδανικά το κύκνειο άσμα καθώς το κάστρο καταρρέει πάνω τους και πεθαίνουν.
Ανεξάρτητα αν ο χαρακτήρας του Τζέιμι έχασε με την στροφή του στην Σέρσεϊ και ανεξάρτητα απο το ότι ήθελα περισσότερο Σέρσεϊ στην 8η σεζόν, ο θάνατος της δεν ήταν λίγος. Δεν χρειάστηκε να την κάψει η Ντάνυ, ούτε να την σκοτώσει ο μικρότερος αδερφός ή η Άρυα. Τρομερή ειρωνεία να βρεθεί καταπλακωμένη απο το ίδιο κάστρο που πάλεψε τόσο κολασμένα να κρατήσει. Καμία θεωρία δεν έφερε ωραιότατο θάνατο για την Λάννιστερ Βασίλισσα του Game of Thrones από αυτόν που είδα στην οθόνη.
Η ηθοποιός Lena Headey (δώστε της το βραβείο επιτέλους) ενσάρκωσε άριστα κατά τη διάρκεια των σεζόν τον μισητό χαρακτήρα της βασίλισσας Σέρσεϊ. Κατάφερε με τον μοναδικό της τρόπο να μας κάνει να αισθανθούμε συμπόνια στις τελευταίες στιγμές της, βλέποντας στο πρόσωπο της τον πόνο και την απώλεια. Συμπόνια για έναν χαρακτήρα που πολλοί χαρακτήρισαν ως τέρας.
Λίγα λόγια για την villain που όλοι αγαπάμε να μισούμε!
Πάντα ήμουν φαν της Σέρσεϊ. Είτε στα βιβλία, είτε στη σειρά. Ήταν ένας ενδιαφέρον χαρακτήρας, που ανυπομονούσα να δω τι ετοιμάζει στα επόμενα επεισόδια!
Η Σέρσεϊ ήξερε να παίζει το αδίστακτο παιχνίδι του Θρόνου. Άριστη μαθήτρια του πατέρα της, ήξερε να παίρνει τις σκληρές αποφάσεις που θα έδιναν σε αυτήν και τα παιδιά της την απαραίτητη δύναμη.
Ήταν τρελή βασίλισσα; Σίγουρα. Ήταν σκληρή; Εννοείται. Ήταν όμως αυτά τα χαρακτηριστικά που αγαπήσαμε να μισούμε και λατρέψαμε όταν έφερνε τον κόσμο ανάποδα για να πάρει αυτό που ήθελε. Αυτό που πάντα πίστευε πως της άξιζε.
Σου κρατούσε το ενδιαφέρον με το επόμενο διαβολικό σχέδιο της. Ήταν σίγουρο ότι θα πέθαινε στο τέλος, αλλά επίσης σίγουρο πως θα έφευγε με τους δικούς της όρους. Θα νικούσε κάθε μάχη μέχρι την τελευταία και θα "έγδερνε" τους αντιπάλους της. Όπως και έκανε. Από την Ντάνυ πήρε έναν δράκο με τους σκορπιούς της και την πιστή σύμβουλο Μισσάντεϊ. Παίζοντας έτσι σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία της Ταργκάρυεν βασίλισσας.
Στις τελευταίες σεζόν και έχοντας χάσει τα παιδιά της, η Σέρσεϊ γίνεται σκληρότερη από ποτέ. Ανατινάζει το σεπτ (φαντασμαγορικά) και ξεμπερδεύει μια για πάντα από τα σπουργίτια. Ποτέ δεν ήταν αγαπητή από τον λαό. Δεν την ένοιαζε. Το μόνο που κοιτούσε πάντα ήταν η δύναμη και η ευημερία της οικογένειας της.
Οι κινήσεις της στο τελευταίο επεισόδιο δείχνουν πως δεν περίμενε να χάσει, ειδικά τόσο άσχημα. Βλέπουμε στο πρόσωπο της δάκρυα απογοήτευσης συνειδητοποιώντας οτι έφτασε το τέλος. Στο δωμάτιο με τον χάρτη βρίσκει τον Τζέιμι, σε μια συγκινητική επανασύνδεση. Παρά τα άσχημα που έχει κάνει μέχρι τώρα ένοιωσα μελαγχολία με την αγκαλιά τους. Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως η Σέρσεϊ αγαπούσε τον Τζέιμι με τον ίδιο τρόπο που εκείνος την λάτρευε, αλλά σε αυτή τη σκηνή τον νοιάζεται. Στις τελευταίες στιγμές τους κάτω από το Κόκκινο Φρούριο η Σέρσεϊ μοιάζει περισσότερο ανθρώπινη από ποτέ καθώς ο Τζέιμι προσπαθεί να την παρηγορήσει. "Τίποτε άλλο δεν έχει σημασία. Μόνο εμείς". Το μουσικό κομμάτι "The Rains of Castamere" δένει ιδανικά το κύκνειο άσμα καθώς το κάστρο καταρρέει πάνω τους και πεθαίνουν.
Ανεξάρτητα αν ο χαρακτήρας του Τζέιμι έχασε με την στροφή του στην Σέρσεϊ και ανεξάρτητα απο το ότι ήθελα περισσότερο Σέρσεϊ στην 8η σεζόν, ο θάνατος της δεν ήταν λίγος. Δεν χρειάστηκε να την κάψει η Ντάνυ, ούτε να την σκοτώσει ο μικρότερος αδερφός ή η Άρυα. Τρομερή ειρωνεία να βρεθεί καταπλακωμένη απο το ίδιο κάστρο που πάλεψε τόσο κολασμένα να κρατήσει. Καμία θεωρία δεν έφερε ωραιότατο θάνατο για την Λάννιστερ Βασίλισσα του Game of Thrones από αυτόν που είδα στην οθόνη.
Η ηθοποιός Lena Headey (δώστε της το βραβείο επιτέλους) ενσάρκωσε άριστα κατά τη διάρκεια των σεζόν τον μισητό χαρακτήρα της βασίλισσας Σέρσεϊ. Κατάφερε με τον μοναδικό της τρόπο να μας κάνει να αισθανθούμε συμπόνια στις τελευταίες στιγμές της, βλέποντας στο πρόσωπο της τον πόνο και την απώλεια. Συμπόνια για έναν χαρακτήρα που πολλοί χαρακτήρισαν ως τέρας.