Δεν ήταν μόνο ένας οίκος που παραλίγο να ξεκληριστεί αλλά κι οι δράκοι που πλήρωσαν το τίμημα μαζί με χιλιάδες κόσμου. Τη νύχτα που ο στόλος των Βελάριον παράτησε την Rhaenyra και η βασίλισσα Helaena αυτοκτόνησε πέφτοντας απο τον πύργο (αν και υπάρχουν κι άλλες θεωρίες), ένας όχλος έκανε την εμφάνιση του στην πρωτεύουσα. Οι Χρυσοί Μανδύες δεν κατάφερναν να τον σταματήσουν και τη δεύτερη μέρα αυξήθηκε σε δύναμη κατακτώντας την πόλη.
Οι άνθρωποι σταμάτησαν να πιστεύουν στην προστασία της Rhaenyra κι ένας προφήτης γνωστός ως Shepherd οδήγησε το μεγάλο όχλο στον λόφο της Rhaenys για να σκοτώσουν τους δράκους.
Από δέκα χιλιάδες λαρύγγια ξεκίνησε μια κραυγή. Σκοτώστε τους! Σκοτώστε τους! Και σαν ένα τεράστιο θηρίο με δέκα χιλιάδες πόδια, τα πρόβατα του Βοσκού ξεκίνησαν να κινούνται, σπρώχνοντας και πιέζοντας, κουνώντας τις δάδες τους, χτυπώντας ξίφη και μαχαίρια και άλλα, βάναυσα όπλα, περπατώντας και τρέχοντας σε δρόμους και σοκάκια προς το Ντράγκονπιτ.
Ο πρίγκιπας Joffrey καβάλησε την Syrax και πέταξε προς το Ντράγκονπιτ αλλά ο δράκος δεν ήταν συνηθισμένος στο παιδί και το σκότωσε ρίχνοντας το από την πλάτη του. Καθώς ο πρίγκιπας πέθαινε, ζητώντας με την τελευταία του πνοή συγχώρεση από τη μητέρα του, οι εξεγερμένοι έφτασαν στο Ντράγκονπιτ, έσπασαν τις πόρτες και σκαρφάλωναν από τα παράθυρα. Οι δράκοι όμως είχαν ήδη ξυπνήσει.
Υπήρχαν τέσσερις δράκοι στο Ντράγκονπιτ. Μέχρι την ώρα που ο πρώτοι επιτιθέμενοι χύθηκαν μέσα στην άμμο οι δράκοι ήταν αναστατωμένοι, ξύπνιοι και θυμωμένοι.
Οι δράκοι όμως ήταν ήδη παγιδευμένοι, στριμωγμένοι από τον τρούλο και δεμένοι με αλυσίδες. Έτσι δεν μπορούσαν να ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν, παρά μόνο να προστατευτούν με κέρατα και νύχια. Ο Shrykos ήταν ο πρώτος δράκος που πέθανε σφαγμένος από τον Hobb the Hewer. Ο Morghul πέθανε από τον Burning Knight. Ο Tyraxes επίσης σκοτώθηκε αλλά η ιστορία δεν γράφει ποιος το κατάφερε αν και υπήρξαν πολλοί που κοκορεύονταν για το θάνατο του. Η Dreamfyre κατάφερε να σπάσει τις αλυσίδες, σκοτώνοντας περισσότερους από τους τρεις άλλους δράκους μαζί.
Εκατοντάδες τράπηκαν σε φυγή από τον τρόμο αλλά εκατοντάδες ακόμη μεθυσμένοι ή τρελοί ή κυριευμένοι από το κουράγιο του Πολεμιστή ωθήθηκαν σε επίθεση. Ακόμη και στην κορυφή του θόλου, ο δράκος ήταν σε εύκολη πρόσβαση για τους τοξότες και βέλη πετούσαν στην Dreamfire όπου γυρνούσε...
Τελικά μισο-τυφλή και εξασθενημένη η δράκαινα πέταξε προς το μεγάλο θόλο, πέφτοντας πάνω του ραγίζοντας τον. Το μισό κομμάτι του θόλου έπεσε πάνω της συνθλίβοντας την στο έδαφος.
Την Syrax που πετούσε στα ουράνια τράβηξαν οι καμένοι και ματωμένοι επιζήσαντες από την κατάρρευση. Έπεσε πάνω τους και χιλιάδες κραυγές αντήχησαν στην πρωτεύουσα μαζί με τον βρυχηθμό του δράκου. Τελικά η δράκαινα της βασίλισσας σκοτώθηκε . Κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσες εκατοντάδες ή χιλιάδες κόσμου πέθαναν εκείνη τη μέρα στο Ντράγκονπιτ αλλά οι Ταργκάρυεν έχασαν πέντε δράκους. Στην κορυφή του λόφου της Rhaenys το Ντράγκονπιτ καιγόταν. Οι κίτρινο στεφάνι φώτισε τη νύχτα μετατρέποντας την σε μέρα.
 |
| Paulo Puggioni - απο το Ο Κόσμος της Φωτιάς και του Πάγου |
Με το τέλος του εμφυλίου μόνο τέσσερις δράκοι επέζησαν (Sheepstealer, Cannibal, Silverwing και Morning) καθώς και πολλά αυγά, ένα εκ των οποίων εκκολάφτηκε. Για τον τελευταίο δράκο δείτε εδώ.
-Είναι παράσιτα. Μεθυσμένοι και ανόητοι και αρουραίοι των υπονόμων. Μια γεύση απο δρακοφωτιά και θα τρέξουν.
- Μεθυσμένοι μπορεί να είναι, αλλά ο μεθυσμένος δεν ξέρει απο φόβο. Ανόητοι, ναι, αλλά ένας ανόητος μπορεί να σκοτώσει έναν βασιλιά. Αρουραίοι, κι αυτό, αλλά χίλιοι αρουραίοι μπορούν να ρίξουν κάτω μια αρκούδα.
Αποσπάσματα απο το "Η Πριγκίπισσα και η Βασίλισσα ή, οι Μαύροι και οι Πράσινοι" που βρίσκεται στο ανθολόγιο Επικίνδυνες Γυναίκες.