O Γκρέγκορ Κλέγκεϊν ή «Το Βουνό», κατά κόσμον Χάφθορ Γιούλιους Μπιόρνσον, ο δυνατότερος άνδρας στην Ευρώπη, ανακοίνωσε πρόσφατα ότι πάσχει από παράλυση του Bell, μια πάθηση με την οποία λέγεται ότι έχουν διαγνωστεί και άλλα διάσημα πρόσωπα όπως ο Μπρους Γουίλις, ο Τζορτζ Κλούνεϊ και ο Σιλβέστερ Σταλόνε.
Η παράλυση του Bell, γνωστή και ως προσωποπληγία ή παράλυση/πάρεση του προσωπικού νεύρου, χαρακτηρίζεται από την προσωρινή αδυναμία (παράλυση) των μυών στη μία πλευρά του προσώπου. Είναι η πιο συχνή αιτία παράλυσης του προσώπου –άλλες αιτίες είναι το εγκεφαλικό επεισόδιο, η συγγενής παράλυση του προσώπου και ο τραυματισμός του προσωπικού νεύρου, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Βρετανικού Συστήματος Υγείας (NHS Choices).
Γιατί συμβαίνει
Η παράλυση θεωρείται αποτέλεσμα συμπίεσης του νεύρου που ελέγχει τους μυς του προσώπου. Μια ιογενής λοίμωξη (π.χ. από έρπη) μπορεί να είναι η αιτία εκδήλωσης φλεγμονής στο νεύρο και κατ’ επέκταση της παράλυσης.
Ποια είναι τα συμπτώματα
Τα συμπτώματα της παράλυσης του Bell ποικίλλουν από άτομο σε άτομο. Τυπικά εμφανίζονται αρκετά γρήγορα και κορυφώνονται εντός 48 ωρών. Η αδυναμία στο πρόσωπο μπορεί να είναι ήπια έως πολύ σοβαρή και ορισμένες φορές επεκτείνεται στα βλέφαρα και στο στόμα, με αποτέλεσμα να περιορίζεται η κινητικότητά τους. Άλλα πιθανά συμπτώματα είναι ο ερεθισμός του ματιού στην πάσχουσα πλευρά (π.χ. ξηρότητα ή αυξημένη παραγωγή δακρύων), ο πόνος στο αυτί και η αυξημένη ευαισθησία στον ήχο στην πάσχουσα πλευρά, η αλλοίωση της γεύσης, η ξηροστομία, ο πόνος στο σαγόνι, ο πονοκέφαλος, οι εμβοές (βουητό στα αυτιά), η ζαλάδα και η διαταραχή της ομιλίας. Σε σπάνιες περιπτώσεις, η παράλυση εκδηλώνεται και στις δύο πλευρές του προσώπου.
Σε ποιους εμφανίζεται συχνότερα
Η παράλυση του Bell είναι πιο συχνή στα άτομα 15-60 ετών, με τους άνδρες και τις γυναίκες να επηρεάζονται στον ίδιο βαθμό. Ομάδες υψηλού κινδύνου θεωρούνται οι έγκυοι και τα άτομα με διαβήτη ή HIV λοίμωξη.
Εκτιμάται ότι περίπου επτά τους δέκα ανθρώπους που εκδηλώνουν παράλυση του Bell αναρρώνουν πλήρως, με ή χωρίς θεραπεία. Η ανάρρωση μπορεί να διαρκέσει από δύο εβδομάδες έως εννέα μήνες. Μόλις δύο στους δέκα ασθενείς παρουσιάζουν μακροχρόνιες επιπλοκές, όπως επίμονη αδυναμία στο πρόσωπο, προβλήματα στα μάτια, δυσκολίες στην ομιλία ή αλλοίωση της γεύσης.
