Η εκτέλεση του Νεντ. Η πρώτη βαριά σκηνή του GoT έδωσε περίτρανο παράδειγμα για το τι θα ακολουθούσε. Οι παρουσίες Άρυα και Σάνσα το έκαναν ακόμη πιο τραγικό.
Η θυσία της Σιρίν. Η σεζόν έχτιζε μια σχέση με τον πατέρα της και παρουσίασε την γλυκιά προσωπικότητα της. Γι αυτό και ήρθε μαχαίρι στην καρδιά όταν ο Στάννις προχώρησε στο θέλημα της Μελ και έκαψε την ίδια του την κόρη!
Ο Τύριον αντιμετώπισε την Σάε. Βρίσκοντας την στο κρεβάτι του πατέρα του και με το περιδέραιο που της χάρισε η καρδιά του Τύριον κόπηκε στα δύο και μαζί του η δική μας. Βασικά η πλειοψηφία των δεινών του Τύριον είναι για κλάματα σε όλες τις σεζόν.
Ο Κόκκινος Γάμος. Γιατί το σοκ δεν ξεπεράστηκε για πολύ καιρό μετά. Όχι μόνο οι απανωτές μαχαιριές στην έγκυο Ταλίσα, η δολοφονία του Ρόμπ και η κραυγή της Κατ που μας ανατρίχιασε αλλά και η ελπίδα που χάθηκε.
Ο θάνατος του Τζον. Όταν η νυχτερινή φρουρά με τον μικρό Όλυ δολοφόνησε τον Τζον και το αίμα έβαψε το κρύο χιόνι χύσαμε και τα δάκρυα μας. Ένα φοβερό φινάλε της 5η σεζον.
Η Άρυα έδιωξε την Νυμέρια. Όταν η Άρυα έδιωξε το κουταβάκι της μακριά ήταν αναγκαίο αλλά ταυτόχρονα καταθλιπτικό.
Η Ντάνυ φυλάκισε τους δράκους της. Οι δράκοι είναι άγρια ζώα αλλά οι φωνές τους όταν η Ντάνυ «αναγκάστηκε» να τους φυλακίσει ήταν πολύ λυπητερές.
Η Μπριεν βλέπει τον Ρένλυ να πεθαίνει. Δεν μπόρεσε ποτέ να του πει ότι τον αγαπά και ουσιαστικά δεν μπορούσε να εκδικηθεί τον θάνατο του γιατί είδε μόνο μια σκιά. Καημένη Μπριεν.
Ο Aemon στήριξε τον Τζον. Δάκρυα χαράς όταν ο Aemon ακούγοντας τον Τζον να απολογείται για τα «εγκλήματα» του στέκεται πλάι του ενάντια στους υπολοίπους. Ίσως γιατί ήταν ωραίο να βλέπεις κάποιον να στηρίζει έναν Σταρκ.
Ο Θίον καταλαμβάνει το Γουίντερφελ. Η έλλειψη κατεύθυνσης του καημένου Θίον και οι λάθος / απεγνωσμένες προσπάθειες αποδοχής από τον πατέρα του. Λάθη παντού.
Ο θάνατος της Ίγκριτ. Μέσα στην μάχη που μαίνονταν τριγύρω η Ίγκριτ χαμογελά στον Τζον, δέχεται τα βέλη του Όλυ και πέφτει νεκρή στα χέρια του αγαπημένου της.
πηγη