Ως μια από τους φανς του Μάρτιν ενθουσιάστηκα με τα τότε νέα της τηλεοπτικής μεταφοράς. Βλέποντας το κάστ, την παραγωγή και την διάθεση να φτιάξουν κάτι μεγαλειώδες το GoT είχε όλο το πακέτο για την καλύτερη απόδοση των βιβλίων στην μικρή οθόνη.
Και η σειρά ξεκίνησε καλά την πρώτη σεζόν (και σε μεγάλο μέρος στην δεύτερη και τρίτη) αλλά μικρές αλλαγές ήταν απαραίτητες λόγω της πρόκλησης του να μεταφέρεις την πολυπλοκότητα της ιστορίας με τους εκατοντάδες χαρακτήρες. Όμως οι μικρές αλλαγές έγιναν μεγαλύτερες και οι φαν των μυθιστορημάτων άρχισαν να γκρινιάζουν για τη σειρά.
Όπως και να έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα για το HBO ήταν τα αναμενόμενα βιβλία που ο Μάρτιν δεν βιάζεται να τελειώσει. Αντιμέτωποι με την προσαρμογή του υλικού σε τέτοια κλίμακα και στη συνέχεια προσθέτοντας το μη τελειωμένο σενάριο θεωρώ ότι η παραγωγή με τους David Benioff και D.B. Weiss έχουν κάνει αξιοθαύμαστη δουλειά. Υπάρχουν σίγουρα προβλήματα στην προσαρμογή αλλά ουσιαστικά εξακολουθούν και ακολουθούν τα βιβλία και φυσικά την συνέχεια και το τέλος που τους έχει πει ο ίδιος ο Μάρτιν!
Τα ατελείωτα βιβλία έδωσαν μια ελευθερία στην σειρά, γιατί απλά άμα τα είχε τελειώσει μεγαλύτερες συγκρίσεις θα ήταν αναπόφευκτες και το HBO θα έπρεπε να προσαρμόσει τα μυθιστορήματα ανά σεζόν. Με το 6ο βιβλίο να θέλει ακόμη μια χρονιά για να εκδοθεί ο διαχωρισμός μεταξύ των δύο γίνεται πιο εύκολος και οι φαν περισσότερο σε θέση να ξεχωρίσουν τις δύο αφηγήσεις της ίδιας ιστορίας. Μην ξεχνάμε οτι ο Μάρτιν είναι συμπαραγωγός και αυτό είναι ένα παιχνίδι χρημάτων κατά βάση.
Ας το πούμε η φιλοσοφία της μεταφοράς στην οθόνη για να καταλάβουμε και να κατανοήσουμε το γιατί συμβαίνουν αλλαγές κλπ. Μια σειρά πρέπει να φέρει τηλεθέαση και λεφτά γιατί είναι σε κανάλι που «ζει» από τις συνδρομές. Η φιλοσοφία λοιπόν ξεκινά με το να έχεις ένα βιβλίο στα χέρια σου ως παραγωγός. Σίγουρα θέλεις να το αποδώσεις όσο καλύτερα γίνεται, πολύ απλά, επειδή υπάρχει ήδη κοινό το οποίο θα ακολουθήσει. Μη κάνοντας το καλύτερο που μπορείς χάνεις αυτόματα κοινό που μεταφράζεται σε λεφτά.
Σίγουρα ανήκω στην μειονότητα που πραγματικά δεν με ενδιαφέρει αν ακολουθήσουν κατά γράμμα τα βιβλία γιατί πολύ απλά η τηλεοπτική μεταφορά λειτουργεί με την αντίληψη και τη φαντασία του καθενός. Όσα άτομα κι αν διαβάσουμε ταυτόχρονα κομμάτια ή φράσεις που περιγράφουν πχ έναν χαρακτήρα θα τον φανταστούμε διαφορετικά. Κάποιος θα του μακρύνει τα μαλλιά, κάποιος θα του κάνει πιο σκούρο γαλάζιο τα μάτια, κάποιος θα του αλλάξει τη μύτη κλπ. Πρώτα απ’ όλα είναι αδύνατον να μεταφέρεις όλους τους χαρακτήρες από το ASOIAF ακριβώς όπως τους φαντάζεται το 100% του κοινού των βιβλίων. Στην μεταφορά πρέπει να διαλέξεις μια από αυτές τις ερμηνείες γιατί μιλάμε για οπτικό υλικό και είναι πάλι αδύνατον να δημιουργήσεις μια σειρά ή ακόμη και ταινία που θα είναι πιστή 100%. Κάποιες ελευθερίες πρέπει να παρθούν ώστε να δημιουργήσει ο σεναριογράφος ή παραγωγός μια δομή.
Αν το σκεφτείς καλά γιατί πρέπει να δεις ακριβώς το ίδιο πράγμα δύο φορές ή να μην δεις κάτι καλύτερο ή διαφορετικό; Πχ οι σκηνές μεταξύ Τάιγουιν και Αρυα. Γιατί να θεωρείτε οκ το να προσθέσεις υλικό αλλά όχι το να αλλάξεις το υπάρχον, όπως το Χάρο σε αφροαμερικάνο αντί λευκό; Στο φινάλε δεν έχουν όλα να κάνουν με το αποτέλεσμα του να φτιάξεις μια καλή σειρά;
Οι παραγωγοί, που είναι και σεναριογράφοι, που είναι και σκηνοθέτες παρακινούνται από το να είναι δημιουργικοί. Οι άνθρωποι που εργάζονται για το GoT δουλεύουν πίσω από τις κάμερες για χρόνια και συνεχίζουν. Είναι πολύ μεγάλο διάστημα για ένα δημιουργικό άτομο ώστε να κλειστεί μέσα στους περιορισμούς κάποιου άλλου. Το πάθος των δημιουργών φαίνεται πίσω από κάθε σκηνή. Τα σκηνικά, τα κουστούμια, η προσοχή στις λεπτομέρειες. Ως φαν των βιβλίων τείνουμε να θεωρούμε τους παραγωγούς ή σκηνοθέτες κατώτερους των συγγραφέων. Ο δημιουργός πρέπει να είναι ο σιωπηλός μεταφορέας του βιβλίου στην μικρή ή μεγάλη οθόνη και να το παρουσιάσει όπως ακριβώς το έχουμε διαβάσει; Ή θα ήταν πιο ανοιχτόμυαλο να δούμε την σειρά ως το όραμα του δημιουργού για το βιβλίο και όχι το βιβλίο το ίδιο; Τα βιβλία δεν είναι ιερά και έχουν ελαττώματα. Μην μου πείτε ότι δεν αναγνωρίσατε κάποια στο 4ο βιβλίο του Μάρτιν για παράδειγμα.
Τα βιβλία έχουν πάρα πολλούς χαρακτήρες (μα πάρα πολλούς) και αυτό από μόνο του θα μπέρδευε το κοινό μιας και η σειρά δεν απευθύνεται αποκλειστικά στους αναγνώστες των βιβλίων που είχαν μέσα στα χρόνια την δυνατότητα να δεθούν και να γνωρίσουν τους εκατοντάδες σημαντικούς ή ασήμαντους ανθρώπους του Γουέστερος και πέρα. Η σειρά έχει "αναγκαστεί" να παρουσιάσει πολλά που ίσως δεν χρειάζονταν και η απάντηση είναι εμείς, οι φαν και οι ορδές διαμαρτυριών και αρνητικών σχολίων. Δεν λέω πως ότι κάνει η παραγωγή είναι σωστό σε καμία περίπτωση ή ότι δεν έχει κάνει λανθασμένες μεταφορές (βλέπε Sand Snakes) αλλά ξαναλέω, μήπως εν τέλει είναι πιο σημαντικό να δεις ένα καλό αποτέλεσμα όπως το βλέπει κάποιος που δεν έχει διαβάσει το αντίστοιχο βιβλίο;
Κρίνουμε το τελικό αποτέλεσμα χωρίς όμως να συμμετέχουμε στην διαδικασία της δημιουργίας. Αν δείτε τα making του GoT θα καταλάβετε τη σκέψη και τη διαδικασία του να φτιάχνεις μια σειρά βασισμένη σε υπαρκτό υλικό και ας μην συμφωνήσετε στην λογική ή στις αποφάσεις τις παραγωγής, όπως στην Όσα που την απέδωσαν διαφορετικά λόγω του εντυπωσιασμού από την ηθοποιό ή στο γιατί άλλαξαν την ιστορία της Σάνσα τόσο πολυ, νομίζω πως θα κατανοήσετε το γιατί αλλαγές ή προσθήκες κρίνονται αναγκαίες από τους ίδιους.
