Περίληψη 9ου επεισοδίου 4ης σεζον

Αίμα, δάκρυα και τόξα!
Λατρεμένα Αρχοντόπουλα φτάσαμε ένα βήμα πριν το νήμα του τέλους για ακόμη μια σεζόν. Το ένατο επεισόδιο είναι κατά κόρον το πιο συγκλονιστικό, πιο τραυματικό επεισόδιο της σεζόν μιας και μας αφήνουν χρόνους πολλοί – ευρέως - αγαπημένοι χαρακτήρες. Το ένατο επεισόδιο αυτής της σεζόν σκοτώνει πολύ κόσμο, μέχρι και γίγαντες, αλλά μας αφήνει μια υπέροχη αίσθησης προσμονής για την συνέχεια και χωρίς να έχουμε κάποιο μεγάλο θάνατο (που τον φάγαμε ήδη στο προηγούμενο) έχουμε μια βαθιά ανάπτυξη του χαρακτήρα του Sam και ερμηνείες γεμάτες ηρωικές στιγμές σε ολόκληρο το επεισόδιο.

Το επεισόδιο λαμβάνει χώρα σε μια μόνο περιοχή, στο Τείχος, τη νύχτα (βλέπε Blackwater) και χωρίς να στερούμαστε δράσης ξετυλίγεται μπροστά μας ένα βαθιά ελκυστικό σασπένς που άφησε γλυκόπικρες συγκινητικές στιγμές, ακόμη και μερικές αστείες, παρά τον θάνατο και την καταστροφή που το τυλίγει. Αντίο σε Ygritte, Grenn, Pyp, αρχικανίβαλο Thenn και 92 ακόμη. Ναι τόσοι ήταν! Ας πάμε στο επεισόδιο.

Η ηρεμία πριν την καταιγίδα. Βραδινά πλάνα υπό το φως των δαυλών στην κρύα κορυφή του Τείχους και Jon με Sam να κοιτάνε το απέραντο παγωμένο Βορρά ετούτη την κρύα νύχτα! Ο Sam ολοκληρώνει την ατμόσφαιρα με τις συναισθηματικές του ανησυχίες περί ενσταντανέ από τον “έμπειρο” Jon. Έζησα να το πω κι αυτό. Ωστόσο τα αγόρια πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο καθώς μια κουκουβάγια, δλδ ένας warg κανίβαλος Thenn παρακολουθεί τις επάλξεις!

Στον πάτο του Τείχους και στο στρατόπεδο των Άγριων, ενώ ο warg Thenn στοιχειώνει το πετούμενο, ο Tormund κρατάει συντροφιά στους παρευρισκόμενους με τις ερωτικές του περιπτύξεις με μια … αρκούδα;! Η Ygritte - νευράκια τσατάλια / με παράτησε ο γκόμενος / όλοι οι άντρες είναι γουρούνια παρλάρει για την εκδίκηση που πρέπει να πάρουν από τα Κοράκια μπλα μπλα μπλα ενώ στην πραγματικότητα ξέρουμε ότι έχει βεντέτα εναντίον του Snow και ξεκαθαρίζει στην ομήγυρη ότι θα τον φάει λάχανο με τα ίδια τις τα χεράκια.

Μέσα στην ζεστασιά της βιβλιοθήκης ο Sam συνεχίζει τις ανησυχίες του με συντροφιά τον Maester Aemon, διαβάζοντας ένα βιβλίο για τους Άγριους και τα απάνθρωπα βασανιστήρια. Ο Maester μαντεύει τον κεραυνοχτυπημένο Sam που φυσικά είναι ο λόγος που διαβάζει το βιβλίο με τις πρακτικές βασανισμού, φοβούμενος τα χειρότερα για την Gilly. Ο Aemon εκτός από εν ζωή Targtaryen υπήρξε και ποθητό νιάτο και αναπολεί την προηγούμενη ζωή του και τον πρώην ερωτά του όταν προοριζόταν για βασιλιάς. (Όσοι δεν γνωρίζεται το παρελθόν του ρίξτε μια ματιά εδώ) Τίποτα λοιπόν δεν κάνει τις χαμένες αγάπες πιο γλυκές από τον επικείμενο θάνατο που χτυπά την πόρτα.

Όμως η αγάπη του Sam δεν είναι καθόλου χαμένη αλλά μάλιστα βρίσκεται με το βρέφος αγκαλιά να χτυπά την πόρτα. Έχοντας ξεφύγει από τη σφαγή στην πόλη Mole, χάρη στην Ygritte, ο Sam διατάζει τον Pyp να την αφήσει να περάσει και τα πιτσουνάκια σφιχταγκαλιάζονται. Από δω και πέρα "όπου κι αν πάς θα πάω κι εγώ". Αλλά στο GoT δεν υπάρχει χώρος για έρωτες και ο ήχος του συναγερμού αντιλαλεί στο Τείχος. Ο Mance Rayder δίνει το σινιάλο και ανάβει μια τεράστια φωτιά, προάγγελος της επίθεσης! Οι Άγριοι ετοιμάζονται και τα περίπου 100 κοράκια τρέχουν αλαφιασμένα να πάρουν τις θέσεις τους. Ο Jon συναντιέται με τον Alliser Thorne που παραδέχεται πως το μελαγχολικό αγόρι είχε δίκιο για τη σφράγιση του τούνελ. Στερνή μου γνώση να συ χα πρώτα!

Στα κάτω πατώματα ο Sam κρύβει την Gilly από την επερχόμενη μάχη, η οποία είναι νευριασμένη που πάλι την αφήνει μόνη αλλά φιλενάδα το παιδί πρέπει να κάνει το καθήκον του. Η ομιλία του δίνει το απαραίτητο θάρρος για να σκάσει ένα φιλί στην κυρά του (ΔΟΞΑΣΙ) και της υπόσχεται πως δεν θα πεθάνει.

Αφού την αμπαρώνει πετάγεται μια έξω να δει τις προετοιμασίες με τον τρεμάμενο Pyp να προσπαθεί να εφοδιάσει με βέλη. Ο Sam έχοντας σκοτώσει έναν Walker ξέρει ότι ο φόβος είναι απλά ένα παιχνίδι του μυαλού και αφήνεις τον φόβο σου όταν αφήνεις και το ποιος είσαι. Πάραυτα ο Sam δεν ξεχνά για τα πολλά που πρέπει να αγωνιστεί.

Στην απέναντι πλευρά ο στρατός των Άγριων ξεκινά την πορεία του, με γούνες, γίγαντες και μαμούθ (πώρωση!) ενώ ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί πανοραμικά πλάνα από την φλεγόμενη περιοχή, το πεδίο της μάχης και το Τείχος. Επίσης η ομάδα της κοκκινομάλλας επιτίθεται στο Μαύρο Κάστρο. Ο Thorne πηγαίνει να προστατέψει την Νότια πύλη και αφήνει υπεύθυνο τον Slynt. Πάνω από το Τείχος ρίχνουν φλεγόμενα βέλη στα στρατεύματα των Άγριων που ενώ χάνουν μερικούς βρίσκονται ακόμη μακριά από το πεδίο βολής. Κάτω στην αυλή τα βέλη των Κορακιών δεν είναι αρκετά για να κρατήσουν την επίθεση και με την εμψυχωτική ομιλία του Thorne η πύλη ανοίγει και το ένα κομμάτι της μάχης ξεκινά.

 

Επίσης ξεκινούν οι γίγαντες με το μαμούθ (πώρωση) και ο Slynt αποδεικνύεται άχρηστος. Έτσι ο Grenn τον στέλνει κάτω στο Κάστρο και ο Jon γίνεται επικεφαλής και επιτέλους ρίχνονται βέλη! Οι τοξότες μπορούν να σταθούν σε γωνία 90 μοιρών για να γκρεμίσουν τους λίγους γενναίους που έχουν αρχίσει την άνοδο. Ενώ τα βέλη των Άγριων δεν φτάνουν στην κορυφή αυτά των γιγάντων όχι απλά φτάνουν αλλά κάνουν θρύψαλα τις επάλξεις και σουβλίζουν όποιο άτυχο κοράκι βρεθεί στο δρόμο τους. Το οποίο κοράκι καρφώνεται με μια μεγαλειώδης πτώση στο έδαφος για να μεταφερθούμε σκηνοθετικά κι εμείς στο σφάξιμο που λαμβάνει χώρα. Σκηνές βίαιων χτυπημάτων και ο Slynt να γλιστρά σαν ποντικός και να χώνεται στο ίδιο μέρος με την Gilly. Αμηχανία. Ο Pyp καταφέρνει να σκοτώσει έναν εχθρό με τη βαλλίστρα αλλά καθώς ο Sam την γεμίζει, ένα βέλος διαπερνά τον λαιμό του και πέφτει στην αγκαλιά του Sam ετοιμοθάνατος. 

Ξανά με θέα από τα ψηλά βλέπουμε την επίθεση στη βάση του Τείχους να συνεχίζεται με τα κοράκια να πετούν βαρέλια και τους γίγαντες να φτάνουν με το μαμούθ στην είσοδο. Ένας εκ των γιγάντων με μακριά λευκά μαλλιά και μούσια αλά Γκάνταλφ δημιουργεί με τις γροθιές του «τρύπες» στην πόρτα και περνά αλυσίδες για να τραβήξουν την πύλη. Καθώς το σίδερο τρίζει ο Jon στέλνει τον Grenn με πέντε άντρες (!) να κρατήσουν την εσωτερική πύλη. 
 

Στον πάτο και πάλι, οι Tormund και Thorne μάχονται μέχρι θανάτου, με τον Thorne χτυπημένο και πεσμένο στο έδαφος να φωνάζει να κρατήσουν τη γαμημένη πύλη! Ο Sam έχοντας τα χέρια του γεμάτα από το αίμα του φίλου του παίρνει τη βαλλίστρα και διασχίζει την αυλή. Ένας Thenn λιγουρεύεται το ζουμπουρλούδικο γουρουνάκι και λίγο πριν βρεθούν μύτη με μύτη ο Sam προλαβαίνει να οπλίσει την βαλλίστρα και να χώσει ένα βέλος κατευθείαν στο δοξαπατρί! Τρέχοντας προς το αναβατόριο συναντά τον Grenn και πέντε προφανώς μελλοθάνατους που τρέχουν στο καθήκον. Βρίσκει τον τρεμάμενο Oli στην γωνία ο οποίος τον μεταφέρει στην κορυφή του Τείχους για να ενημερώσει τον Jon.

Το μέταλλο στην εξωτερική πύλη τρίζει απειλητικά και τα κοράκια ρίχνουν βαρελοβόμβες,  πετυχαίνοντας άμοιρους Άγριους και κάνοντας το μαμούθ να φύγει τρομαγμένο. Ο Γκάνταλφ γίγαντας που το ακολουθεί δέχεται ένα φονικό βέλος στην πλάτη, το οποίο εξοργίζει τον εναπομείναν στην πύλη που τα παίρνει κράνα κι αρχίζει να την σηκώνει μόνος του! Ο Sam  φέρνει τα μαντάτα στον Jon που ορίζει τον Eddison υπεύθυνο με σαφής οδηγίες. Αλλαξοκολιές στην διοίκηση στα ψηλά καθώς ο Jon παίρνει μαζί του άντρες και ο Edd ρίχνει μια ακόμη βροχή από βέλη. Κάτω στην εσωτερική πύλη ο Grenn και λοιποί απαγγέλλουν τους όρκους τους καθώς ο γίγαντας περνάει την εξωτερική και ετοιμάζεται να συγκρουστεί πάνω τους με δύναμη τανκ! Μια από τις ανατριχιαστικότερες σκηνές του επεισοδίου σε ένα επεισόδιο γεμάτο από δαύτες! 

Ο Jon δίνει στον Sam ένα κλειδί και ορμά στην μάχη του κάστρου. Καθώς σκοτώνει στο πέρασμα του με τούμπες και κλωτσιές, εξελίσσεται η επικότερη σκηνοθετική, άψογα χορογραφημένη σκηνή των μέχρι τώρα επεισοδίων της σεζόν. Με οπτική 360^ο ο σκηνοθέτης Marshall αναδεικνύει και συνδέει τις επιμέρους μάχες στο πέρασμα του μέσα από τα διάφορα επίπεδα και δομές. Και το κλειδί; Ο Sam ελευθερώνει τον Ghost που λαχταρά για «βρώμικη δουλειά». 

Καθώς ο ανταρόλυκος ξελαιμιάζει, ο Jon έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον ηγέτη των Thenn (η Ygritte πλησιάζει στο σημείο). Ο Thenn βγάζει νοκ ούτ το σπαθί του Jon (η Ygritte τον εντοπίζει) και ο κανίβαλος χτυπά το όμορφο μουτράκι του μπάσταρδου (ανατριχιαστικός ήχος) σε ένα αμόνι. Μετά από μικρό κυνηγητό ο Jon χώνει ένα σφυρί στο κρανίο του αρχηγού και γυρίζοντας βλέπει την κοκκινομάλλα αγαπημένη του και … χαμογελούν! Την στιγμή ευτυχίας κόβει το βέλος του μικρού Oli που βρίσκει την Άγρια στην καρδιά (δίκαιη τιμωρία για το βέλος στο λαιμό του πατέρα του). Ο χρόνος παγώνει καθώς ο Jon την αγκαλιάζει και ενώ αναπολούν τις στιγμές στην σπηλιά η κοκκινομάλλα χάνεται με τελευταία της λόγια «δεν ξέρεις τίποτα Jon Snow»… ντεκαντάνς! Με την νεκρή πλέον αγάπη του στην αγκαλιά ο χρόνος σταματά και η μάχη γύρω φωτίζεται από το αίμα και το χάος! 

Επανερχόμαστε στην ωμή πραγματικότητα καθώς ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγρίων έχει φτάσει σε επικίνδυνο ύψος. Η εντολή για το δρεπάνι δίνεται και μια τεραστίου μεγέθους «άγκυρα» αφυπνίζεται από τον πάγο για να σαρώσει στο πέρασμα της αχόρταγα σάρκες και αίμα! Οι Άγριοι υποχωρούν και τα κοράκια κερδίζουν μια νίκη. Όπως ο Tollett τονίζει στους μαυροφορεμένους συμμάχους του οι Άγριοι υπερτερούν τραγικά σε δύναμη και αύριο έχοντας γλύψει τις πληγές τους θα ανασυνταχθούν!

Στο χιόνι που βάφτηκε κόκκινο ο Tormund έχει μείνει ο μόνος επιζών του γκρουπ, παρόλα τα καρφωμένα βέλη στο κορμί του. Με ακόμη ένα από τον Jon τον αλυσοδένουν και τον κρατούν αιχμάλωτο. Έπρεπε να το σκοτώσεις το μπάσταρδο όταν είχες την ευκαιρία! O Sam επιστρέφει στην Gilly έχοντας κρατήσει την υπόσχεση του, ανακαλύπτοντας επίσης τον χέστη Slynt.

 

Την αυγή στο Μαύρο Κάστρο μαζεύουν τα πτώματα των συντρόφων τους. Ο Jon γνωρίζοντας ότι η μάχη ήταν μόνο μια νίκη και την επόμενη επίθεση του Mance, αποφασίζει παρά τις έντονες αντιρρήσεις του Sam να πάει και να προσπαθήσει να σκοτώσει τον Βασιλιά Πέρα από το Τείχος. Δυστυχώς είναι το μόνο σχέδιο που έχουν.

Κάτω στην εσωτερική πύλη βρίσκουν τα πτώματα των Grenn, των πέντε κορακιών και του γίγαντα. Αποστολή εξετελέσθη: κράτησαν την πύλη. Ο Χιόνης δίνει το σπαθί του στον Sam κρατώντας την υπόσχεση στον μακαρίτη Mormont και κατευθύνεται στο χιονισμένο άγνωστο. Ο Sam τον αφήνει με την απαίτηση να γυρίσει πίσω, κάτι που όλοι ελπίζουμε!

Είδαμε γίγαντες, μαμούθ, τον Σαμ, βαρελοβόμβες, δρεπάνια, τον Σαμ ξανά, μάχες σώμα με σώμα, τον Σαμ να φιλαει γυναίκα, εναν ανταρόλυκο να ξεσκίζει μια μούρη, τον Σαμ να καρφώνει βέλος στο δόξαπατρι ενος Thenn, βροχή από φλεγόμενα βέλη, σκηνοθετική μαγκιά 360 μοιρών... και κάπου να αχνοφαίνεται ένας Τζον...

Τα σημαντικά του επεισοδίου: Μα φυσικά το σκηνικό που στήθηκε όπως στην δεύτερη σεζόν στο αντίστοιχο 9. Σε μια και μόνο περιοχή, μέσα και έξω από κάστρα (Τείχος)  τη νύχτα και φυσικά με τον ίδιο σκηνοθέτη. Με το 90% αποτελούμενο από σκηνές μάχης και υπέροχες σκηνοθετικές βουτιές από την κορυφή του Τείχους στην τριγύρω γη και από τους πρόποδες στην εξωτερική πύλη στους τοξότες, μέχρι και το φοβερό πλάνο 360 μοιρών που έδεσε όλες τις επιμέρους μάχες μέσα στο Μαύρο Κάστρο και «ένωσε» όλους τους χαρακτήρες, έχει ήδη μείνει στην ιστορία του GoT ως ένα από τα καλύτερα επεισόδια!

Ο αγαπημένος Sam και η κατά κάποιο τρόπο εξέλιξη του χαρακτήρα του. Ελπίζω να θυμάστε όλοι τον φοβισμένο Sam των πρώτων σεζόν και πως αντρώνεται σε αυτό το επεισόδιο. Μπορεί ο ηρωισμός του να μην είναι ο συνηθισμένος για μια σειρά φαντασίας αλλά ο Sam καταφέρνει άνετα να κλέψει την παράσταση. Συνεχίζει να φοβάται αλλά δεν πρόκειται να προδώσει την Νυχτερινή Φρουρά. 

Οι πολλοί θάνατοι. Ξέρω ότι έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στην Ygritte και τον αδικοχαμένο έρωτα, άλλωστε είναι από τις ελάχιστες φορές που χαμογελάει ο Jon (κανονικά έπρεπε να του λείπει κάνα δόντι μετά την σύγκρουση με το αμόνι). Αλλά για μένα ήταν πιο συγκινητικοί οι θάνατοι των Grenn και Pyp που τους είχαμε μαζί μας από τις πρώτες σεζόν. Του Pyp για την όλη σκηνή που πεθαίνει στα χέρια του Sam αλλά ειδικά του Grenn που δίνει τη ζωή του σώζοντας σε ένα μεγάλο βαθμό το κάστρο από έναν γίγαντα που να πάρει! 

Τέλος θα πρέπει να πω για την εμφάνιση ηγετικών ικανοτήτων από τον Jon αλλά περιμένω να καταλάβω πρώτα την κίνηση να βρει τον Βασιλιά Πέρα από το Τείχος.