Στην ακμή της η αυτοκρατορία περιελάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής ηπείρου και έφτανε ως τις τωρινές Ελεύθερες πόλεις και τη νήσο Dragonstone, στα ανοικτά των ακτών του Westeros. Τεχνικά δεν ήταν αυτοκρατορία αλλά την αναφέρουμε έτσι για ευκολία.
Ήταν ένας προηγμένος πολιτισμός και η κυρίαρχη στρατιωτική και πολιτιστική δύναμη του τότε γνωστού κόσμου. Πρωτεύουσά της ήταν η πόλη Βαλύρια. Την κυβερνούσαν οι Άρχοντες Freeholder, ισχυρές οικογένειες ευγενών. Οι πιο ισχυροί αυτών ήταν οι dragonlords. Dragonlords είναι ο τίτλος για τα μέλη των σαράντα ευγενών οικογενειών που φαίνεται να κυβερνούσαν πραγματικά τη Valyrian Freehold. Τους έλεγαν έτσι επειδή μπορούσα να οδηγήσουν και να ελέγχουν δράκους, με μαστίγια, κέρας και μαγεία. Ήταν εντυπωσιακά και εξωπραγματικά όμορφοι.
Η Βαλύρια ήταν κάποτε ένας μικρός πολιτισμός, ειρηνικών ζωοτρόφων στην χερσόνησο Βαλύρια έως ότου ανακαλύψουν τους δράκους στο Fourteen Fires (ένα δαχτυλίδι ηφαιστείων στην εν λόγω χερσόνησο). Οι Βαλυριανοί εξημέρωσαν τους δράκους με μαγεία και έμαθαν τη τέχνη της ανάθρεψης και εκπαίδευσης τους σε καταστροφικά πολεμικά όπλα. Άρχισαν την επέκταση και επιρροή τους κάνοντας την Βαλύρια πρωτεύουσα. Εκεί άνθισε η μαγεία, κατασκευάστηκαν πανύψηλοι πύργοι όπου πάνω τους πετούσαν δράκοι, πέτρινες σφίγγες κοίταζαν κάτω μέσα από τα γρανιτένια μάτια τους και σιδηρουργοί έφτιαξαν ξίφη με θρυλική δύναμη και αιχμηρότητα. Με τους δράκους και τη μαγεία τους άρχισαν να επεκτείνουν την επιρροή τους.
Περίπου πέντε χιλιάδες χρόνια πριν, κατά τις πρώτες ημέρες της Βαλύρια, είχε εμπλακεί σε μια σειρά από μεγάλους πολέμους ενάντια στην Παλιά Ghiscari Αυτοκρατορία, η οποία εκείνη την εποχή έλεγχε μεγάλο μέρος της ανατολικής ηπείρου. Με τη βοήθεια των δράκων οι Βαλυριανοί κέρδιζαν κάθε μάχη και στέφθηκαν νικητές. Στο τέλος καταστρέψανε την Ghiscari ισοπεδώνοντας την πρωτεύουσα της Παλαιάς Ghis, σπέρνοντας τη γη της με αλάτι, θείο και κρανία. Μετά την κατάκτηση της Ghis, οι Βαλυριανοί επεκτείνανε την επιρροή τους πάνω από στις σωζόμενες αποικίες Ghiscari του Slaver's Bay και συνέχισαν την κατάκτηση και αποίκιση τους όλο και μακρύτερα.
Όταν οι Βαλυριανοί γύρισαν τη ματιά τους στον αρχαίο και
υψηλό πολιτισμός του Rhoynar, ο πρίγκιπας Garin ο Μέγας οδήγησε τον στρατό του,
250 χιλιάδες άνδρες, κατά της Βαλύρια. Ωστόσο η αντίσταση αποδείχθηκε μάταιη και
η ήττα τους ήταν καταστροφική. Οι νικημένοι κατέφυγαν στο Dorne, με επικεφαλή την
πολεμίστρια βασίλισσα Nymeria. Οι τραγουδιστές λένε ότι τα 10.000 πλοία της
γέμισαν με γυναίκες και παιδιά, γεγονός που υποδηλώνει πως όλοι ή οι περισσότεροι
άνδρες σε μάχιμη ηλικία είχαν σκοτωθεί στις συγκρούσεις με τη Βαλύρια.
Η Valyrian Freehold συνέχισε να επεκτείνεται και να κατακτά όλο και πιο δυτικά,
συλλαμβάνοντας πολλούς σκλάβους από τα κατακτημένα εδάφη και χρησιμοποιώντας
τους στο μεγάλο πλούτο των ορυχείων του Fourteen Flames, καθώς και στη κατασκευή μεγάλων
πόλεων και δρόμων που οδηγούσαν στη Βαλύρια. Μεταξύ αυτών και οι Oros, Mantarys, Tyria και όλες τις Ελεύθερες Πόλεις
εκτός του Μπράαβος.
 |
| Old Valyrian market http://artoficeandfire.tumblr.com/post/26917376414/old-valyrian-market-auguste-jules-bouvier-the |
Έπειτα όμως ήρθε η καταστροφή της Βαλύρια, ένα κατακλυσμικό γεγονός που συνέβη περίπου εκατό χρονιά πριν την εισβολή του Aegon. H πόλη της Βαλύρια καταστράφηκε εντελώς και η αυτοκρατορία κατέρρευσε. Η Καταδίκη κατακερμάτισε την γη γύρω από την ίδια την πόλη σε πολλά μικρότερα νησιά, δημιουργώντας τη Smoking Sea ανάμεσα τους. Για περισσότερες λεπτομέρειες μεταφερθείτε εδώ
Κληρονομιά και κουλτούρα
Το μεγαλύτερο μέρος από τον πολιτισμό, τη γλώσσα και τις τέχνες χάθηκε με την καταστροφή, την οποία ακολούθησε ένας αιώνας αίματος. Οι απόγονοι των Βαλυριανών διασπάστηκαν σε όλο τον κόσμο, πολλοί στις Βαλυριανές αποικίες οι οποίες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους και είναι πλέον γνωστές ως Ελεύθερες Πόλεις και σε όλες τις πόλεις του Slaver's Bay. Οι σωζόμενοι Βαλυριανοί αναμίχθηκαν με άλλους λαούς. Οι απόγονοί τους μιλούν σε διάφορες τοπικές διαλέκτους της Βαλύρια. Οι Βαλυριανοί μιλούσαν τα High Valyrian.
Η Βαλύρια έμεινε γνωστή για τους δράκους της. Αυτό αποδεικνύεται από τους Targaryens, τους τελευταίους γνωστούς dragonlords, οι οποίοι χρησιμοποίησαν αυτή τη γνώση για να κατακτήσουν και να κυβερνήσουν τα Επτά Βασίλεια. Επίσης γνωστή για τη σφυρηλάτηση όπλων από Βαλυριανό χάλυβα, ένα μαγικό κράμα που χρησιμοποιείται για την κατασκευή όπλων απαράμιλλης ποιότητας. Το μυστικό της σφυρηλάτηση ενός τέτοιου μετάλλου χάθηκε με την καταστροφή καθιστώντας τα εξαιρετικά πολύτιμα και εξαιρετικά σπάνια.
Η Freehold of Valyria στο απόγειο της δύναμής της δεν ήταν ούτε ένα βασίλειο ούτε μια αυτοκρατορία, ή τουλάχιστον δεν είχε ούτε ένα βασιλιά ούτε έναν αυτοκράτορα. Αντ 'αυτού όλοι οι ελεύθεροι κάτοχοι ή ελεύθεροι γαιοκτήμονες είχαν λόγο στη διακυβέρνηση της. Στην πράξη όμως, η διοίκηση ήταν προνόμιο των Αρχόντων Freeholder (ισχυρές οικογένειες ευγενών). Ήταν σαράντα οικογένειες μεγάλου πλούτου, αριστοκρατικών γενεών και ισχυροί μάγοι που έλεγχαν και οδηγούσαν τους δράκους στις μάχες. Οι Targaryens ήταν dragonlords, αλλά καμία σχέση με τους πιο ισχυρούς. Οι άνθρωποι της Valyria κατείχαν τη τέχνη της μαγείας και χρησιμοποιούσαν ισχυρούς μάγους και δράκους σε συνδυασμό με τα στρατεύματά τους για να κατακτήσουν το μεγαλύτερο μέρος της ανατολικής ηπείρου.
Είχαν μεγάλη επιδεξιότητα στη διαμόρφωση της πέτρας. Λέγεται συχνά ότι οι παλιοί μάγοι δεν έκοβαν και σμίλευαν τη πέτρα, αλλά χρησιμοποιούσαν φωτιά και μαγεία όπως κάποιος δουλεύει τον πηλό, αν και μεγάλο μέρος της γνώσης τους έχει πλέον χαθεί. Υγροποιούσαν τη πέτρα και της έδιναν όποιο σχήμα ήθελαν. Οι Βαλυριανοί δρόμοι, γνωστοί ως δρόμοι των δράκων εξακολουθούν να υπάρχουν ως μνημεία της τέχνης τους, όπως το κάστρο Dragonstone, το Black Wall και η Long Bridge. Χρησιμοποιούσαν χιλιάδες σκλάβους από όλη την ήπειρο στα ζεστά ορυχεία κάτω από το Fourteen Flames για να βρουν χρυσό και ασήμι. Οι εξεγέρσεις των σκλάβων ήταν κοινές στα ορυχεία, αλλά οι Βαλυριανοί κατάφερναν πάντα να τις καταστείλουν. Όταν γινόταν πόλεμος οι Βαλυριανοί έπαιρνα χιλιάδες σκλάβους και όταν υπήρχε ειρήνη τους ανάτρεφαν.
Είχαν μια σειρά από διαφορετικούς θεούς, μεταξύ των οποίων οι Balerion, Meraxes και Vhagar. Ο Aegon και οι αδερφές του ονόμασαν τους δράκους τους από τους τρεις θεούς. Η πρακτική της αιμομιξίας ήταν κοινή στην παλιά Βαλύρια, καθώς συνήθιζαν να παντρεύουν αδερφό με αδερφή. Στο Dragonstone, οι Targaryens συνέχισαν να ασκούν αιμομικτικούς γάμους ή αιμομικτική πολυγαμία για να κρατήσουν καθαρό το αίμα του δράκου.
 |
| Valyrian Freehold Costume design by Mayes C. Roubaix http://www.pinterest.com/pin/79024168435036722/ |