Αιτία δεν ήταν το, άνευ προηγουμένου για σειρά, καστ, το περίπλοκο και συναρπαστικό σενάριο, η βία και το σεξ, οι εντυπωσιακές τοποθεσίες. Το μεγάλο πλεονέκτημα βρίσκεται στους χαρακτήρες. Υπερβολικά ίσως πολλοί αλλά όλοι ανθρώπινοι. Κανένας σχεδόν δεν είναι χρωματισμένος ως καλός ή κακός, όλοι με αρετές και ελαττώματα έτσι ώστε κάθε θεατής μπορεί να συμπάσχει τουλάχιστον με έναν από αυτούς.
Και ερχόμαστε στις εξελίξεις. Τις εξελίξεις για τις οποίες τόσος λόγος έγινε, τόσοι τόνοι μελάνης χύθηκαν, τόσα πληκτρολόγια έπιασαν φωτιά. Στο ένατο επεισόδιο του πρώτου κύκλου ο Νεντ πεθαίνει αφήνοντας άφωνο το κοινό που πίστευε ότι είχε βρει τον ήρωά του. Πολλοί απείλησαν να σταματήσουν να το βλέπουν άλλοι έφτασαν στο σημείο να στέλνουν απειλητικά γράμματα στο σπίτι του Μάρτιν. Αποτέλεσμα; Ακριβώς το αντίθετο! Η τηλεθέαση του δεύτερου κύκλου ήταν εντυπωσιακά μεγαλύτερη, μεγάλωνε συνεχώς και το πρώτο επεισόδιο του τρίτου κύκλου έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ παράνομου «κατεβάσματος» μία μέρα μετά την πρώτη του προβολή.
Και φτάνουμε τρεις εβδομάδες πριν, στον «κόκκινο γάμο». Το επεισόδιο που, σύμφωνα με τους παραγωγούς της σειράς, ήταν ο λόγος που ήθελαν να μεταφέρουν την ιστορία στην μικρή οθόνη. Ο Ρομπ πέφτει νεκρός και ο στρατός του αποδεκατίζεται…
Το σοκ είναι καθολικό. Κανένας δεν πιστεύει αυτό που βλέπει. Για δεύτερη φορά στην ίδια σειρά – με μόλις δύο κύκλους διαφορά – ο ήρωας που όλοι είχαν αποθέσει τις ελπίδες τους για δικαιοσύνη κείτεται νεκρός και το αντίπαλο στρατόπεδο υπερισχύει. Η «απειλή» του Martin γίνεται πραγματικότητα: «Θέλω οι αναγνώστες μου να φοβούνται να γυρίσουν τη σελίδα»
Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σημείο της επιτυχίας. Το άγνωστο. Δεν μπορείς να ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το επόμενο επεισόδιο ή καν η επόμενη σκηνή. Για αυτό ακριβώς το λόγο η τηλεθέαση, θα τολμήσω να πω, τον επόμενο χρόνο θα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Η αγωνία για το τι θα συμβεί στο Γουέστερος δεν έσβησε, μάλλον δυνάμωσε μετά τα γεγονότα. Χαρακτήρες που αγαπήσαμε, όπως η Άρυα, βρίσκονται σε σταυροδρόμι και θέλουμε να δούμε προς τα πού θα βαδίσουν. Χαρακτήρες που μισούσαμε, όπως ο Τζέιμι, αρχίζουν να γίνονται πιο συμπαθητικοί στα μάτια μας. Ο πόλεμος αν και φαινομενικά τελειωμένος δεν έχει φτάσει στο τέλος του. Και άλλες τριάντα πλοκές στην υπόθεση (δεν τις μέτρησα αλλά αν το κάνω μπορεί να βγουν και περισσότερες) δεν έχουν δείξει που θα οδηγήσουν.
Για αυτά και πολλά άλλα θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε όσες απογοητεύσεις και αν μας επιφυλάσσει το μέλλον της σειράς, όσες φορές και αν καταραστούμε την ώρα και τη στιγμή που αρχίσαμε να το βλέπουμε.
Ραντεβού στο τέλος Μαρτίου…
ΠΗΓΗ: parousiazw.gr