του Γιώργου Χριστοφόρου
“Η μάνα μου έλεγε πως οι νεκροί δεν τραγουδάνε”, είπε ο Γουίλ. “Το ίδιο και η παραμάνα μου, Γουίλ”, αποκρίθηκε ο Ρόυς. “Ποτέ μην πιστεύεις όμως όσα λένε γυναίκες που σ' έχουν κρεμασμένο από το βυζί τους”.
Συμβουλή. Όταν θες να αγοράσεις κάτι ΠΟΤΕ μη ζητήσεις τη γνώμη ενός φίλου. Ο φίλος πάντα θα προσπαθήσει να εξυπηρετήσει έναν άλλο φίλο και στο τέλος θα ξενερώσεις με αυτό που θα πάρεις. Έτσι είναι και τα βιβλία.
Μην περιμένεις ν' ακούσεις καλά λόγια για να αγοράσεις κάτι. Τα καλά βιβλία σε κερδίζουν από την πρώτη σελίδα. Από την πρώτη ατάκα. Έτσι κι εμένα με κέρδισε ο George Martin.
2001
Η πρώτη μου επαφή με τη λογοτεχνία του φανταστικού ήταν τον Δεκέμβριο του 2001. Σε ένα σινεμά (νομίζω στο Παγκράτι) έπαιζε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Έξω από την αίθουσα είχε στηθεί ένα παιχνίδι D&D style (κάτι σας είπα τώρα). Ένα επιτραπέζιο με λίγα λόγια. Το έπαθλο ήταν ο πρώτος τόμος από την τριλογία του Άρχοντα. Κέρδισα. Το βιβλίο όμως δεν το άνοιξα για τα επόμενα έξι χρόνια.
2007
Έχοντας αποτύχει ως φοιτητής, μαθητής, πήγα σε μία σχολή (γελάει ο κόσμος) αθλητικής δημοσιογραφίας. Ευτυχώς ο φίλος μου (Βαγγέλης Κατσαΐτης - παλιοΑΕΚτζής) με φέρνει σε επαφή με το Sport24 για να ηχογραφώ το, τότε, δελτίο ειδήσεων. Αποτυγχάνω κι εκεί. Κατά τύχη όμως, και παρότι με μηδενικές γραμματικές γνώσεις, κολλάω με το ρεπορτάζ. Πλέον πάω στον 5ο μου χρόνο στο site. Μάλιστα. “Στα @@ μας”, θα πείτε σωστά. Γιατί μας τα λες όλα αυτά;
"I don't know who my mother was," - Jon Snow
"Some woman, no doubt. Most of them are" - Tyrion Lannister
Στην προσπάθεια μου λοιπόν να βελτιώσω τις γραμματικές μου γνώσεις (ο Κώστας τότε είχε απηυδήσει με τα ορθογραφικά μου λάθη) προσπάθησα να κάνω το πιο εύκολο που μπορούσα σύμφωνα με τις δυνατότητες μου. Δηλαδή άρχισα να διαβάζω “εύκολα” βιβλία μπας και βελτιωθώ.
Τότε ήταν που άνοιξα τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και πραγματικά μαγεύτηκα. Ταξίδευα κάθε βράδυ σε έναν άλλο κόσμο φαντασίας, γεμάτο χρώματα, ιστορίες, όμορφα πλάσματα, κακά πλάσματα που είχαν ένα σκοπό στη ζωή.
Το επόμενο βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου ήταν το “Τραγούδι του Πάγου και της Φωτιάς,” όπως λέγεται κανονικά η σειρά και όχι “Game of Thrones”. Εκεί κατάλαβα το εξής, για να καταλήξω κάπου.
Είσαι άντρας; Θα ευχαριστηθείς σκηνές εξευτελισμού του γυναικείου φύλου. Είσαι γυναίκα; Θα ευχαριστηθείς να διαβάζεις πως μία γυναίκα μπορεί και βάζει ολόκληρους στρατούς να σκοτώνονται για πάρτη της. Είσαι ομοφυλόφιλος; Θα ευχαριστηθείς να διαβάζεις πως ένας χοντρός καράφλας δεν έχει τον σεβασμό κανενός, αλλά στο τέλος γίνεται πάντα το δικό του.
Τρίβεις τα χέρια σου κάτω από το τραπέζι με την επερχόμενη μιζέρια των άλλων; Θα γνωρίσεις το μεγαλύτερο μουν@#$@#$ που έχεις διαβάσει ποτέ σε βιβλίο. Με λίγα λόγια. Στο Game of Thrones (αφού σας αρέσει να το λέτε έτσι) υπάρχει ένας χαρακτήρας που θα ήθελες να ήσουν στη θέση του. Είναι ένα βιβλίο για όλους και για κανέναν.
"Fear cuts deeper than swords"
Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο το 1996 πολλοί ήταν εκείνοι που είπαν πως είναι κομμένο και ραμμένο για να γίνει σειρά. Αυτό γιατί κάθε κεφάλαιο εξιστορεί μία εποχή του χρόνου, αλλά από διαφορετική οπτική (Point of view).Κάθε κεφάλαιο δηλαδή είναι σαν ένα μίνι επεισόδιο.
Παράδειγμα
“Ο Γιώργος ένιωσε πόνο και ευχαρίστηση μαζί και μία ζεστή αίσθηση πάνω στο αριστερό του χέρι. Η ένταση και ο πόνος χάθηκαν από το πρόσωπο του και στη θέση τους χαράχτηκε μία χαλαρή ανακούφιση. Είχε νικήσει”.
“Το έβλεπε μπροστά της. Ο καθρέφτης έσπασε, τα αγαπημένα της CD έπεσαν με κρότο στο πάτωμα. Ένταση και θυμός ερχόταν κατά πάνω της για να την συγκλονίσει. Άνοιξε τα μάτια κι όλα έγιναν γρήγορα σας ορυμαγδός. Ξαφνικά χαμογέλασε. Μπορεί να ένοιωθε πως άκουγε θρύψαλα στην κάθε σκέψη του κεφαλιού της, αλλά το δεξί της χέρι είχε καρφωθεί μέσα του. Χαμογέλασε ξανά”
“Στο πρώτο χτύπημα κατάλαβε πως δεν θα τελείωνε καλά αυτή η συνάντηση. Στο δεύτερο ήξερε πως τα πράγματα θα είχαν μόνο ένα τέλος. Στο χτύπημα της σιωπής όμως μονολόγησε: “Όλα αυτά για ένα γαμήσι; Ούτε το πρώτο ζευγάρι είναι, ούτε το τελευταίο”, και σήκωσε το ακουστικό του για να πάρει το 100.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά λοιπόν το Game of Thrones, πρώτο βιβλίο της σειράς, πήρε σάρκα και οστά. Ο Συγγραφέας ξεχώρισε τη σαβούρα (για να γεμίσει τα κενά των 800 και βάλε σελίδων) και κράτησε το θησαυρό. Η πρώτη σεζόν τελείωσε. Η δεύτερη ξεκινάει σε λίγο καιρό. Διαλέξτε την οπτική γωνία που σας αρέσει και απολαύστε τη.
Παραφράζοντας λοιπόν την κορυφαία, για πολλούς, ατάκα του βιβλίου: “When you play the game of thrones, you win or you die. There is no middle ground”, θα πω το εξής. “Όταν ξεκινήσεις να διαβάζεις/δεις το παιχνίδι του στέμματος, ή που θα το πας μέχρι το τέλος, ή που θα σκίσεις το βιβλίο και θα το πετάξεις”.
COSMO.GR
“Η μάνα μου έλεγε πως οι νεκροί δεν τραγουδάνε”, είπε ο Γουίλ. “Το ίδιο και η παραμάνα μου, Γουίλ”, αποκρίθηκε ο Ρόυς. “Ποτέ μην πιστεύεις όμως όσα λένε γυναίκες που σ' έχουν κρεμασμένο από το βυζί τους”.
Συμβουλή. Όταν θες να αγοράσεις κάτι ΠΟΤΕ μη ζητήσεις τη γνώμη ενός φίλου. Ο φίλος πάντα θα προσπαθήσει να εξυπηρετήσει έναν άλλο φίλο και στο τέλος θα ξενερώσεις με αυτό που θα πάρεις. Έτσι είναι και τα βιβλία.
Μην περιμένεις ν' ακούσεις καλά λόγια για να αγοράσεις κάτι. Τα καλά βιβλία σε κερδίζουν από την πρώτη σελίδα. Από την πρώτη ατάκα. Έτσι κι εμένα με κέρδισε ο George Martin.
2001
Η πρώτη μου επαφή με τη λογοτεχνία του φανταστικού ήταν τον Δεκέμβριο του 2001. Σε ένα σινεμά (νομίζω στο Παγκράτι) έπαιζε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Έξω από την αίθουσα είχε στηθεί ένα παιχνίδι D&D style (κάτι σας είπα τώρα). Ένα επιτραπέζιο με λίγα λόγια. Το έπαθλο ήταν ο πρώτος τόμος από την τριλογία του Άρχοντα. Κέρδισα. Το βιβλίο όμως δεν το άνοιξα για τα επόμενα έξι χρόνια.
2007
Έχοντας αποτύχει ως φοιτητής, μαθητής, πήγα σε μία σχολή (γελάει ο κόσμος) αθλητικής δημοσιογραφίας. Ευτυχώς ο φίλος μου (Βαγγέλης Κατσαΐτης - παλιοΑΕΚτζής) με φέρνει σε επαφή με το Sport24 για να ηχογραφώ το, τότε, δελτίο ειδήσεων. Αποτυγχάνω κι εκεί. Κατά τύχη όμως, και παρότι με μηδενικές γραμματικές γνώσεις, κολλάω με το ρεπορτάζ. Πλέον πάω στον 5ο μου χρόνο στο site. Μάλιστα. “Στα @@ μας”, θα πείτε σωστά. Γιατί μας τα λες όλα αυτά;
"I don't know who my mother was," - Jon Snow
"Some woman, no doubt. Most of them are" - Tyrion Lannister
Τότε ήταν που άνοιξα τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και πραγματικά μαγεύτηκα. Ταξίδευα κάθε βράδυ σε έναν άλλο κόσμο φαντασίας, γεμάτο χρώματα, ιστορίες, όμορφα πλάσματα, κακά πλάσματα που είχαν ένα σκοπό στη ζωή.
Το επόμενο βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου ήταν το “Τραγούδι του Πάγου και της Φωτιάς,” όπως λέγεται κανονικά η σειρά και όχι “Game of Thrones”. Εκεί κατάλαβα το εξής, για να καταλήξω κάπου.
Είσαι άντρας; Θα ευχαριστηθείς σκηνές εξευτελισμού του γυναικείου φύλου. Είσαι γυναίκα; Θα ευχαριστηθείς να διαβάζεις πως μία γυναίκα μπορεί και βάζει ολόκληρους στρατούς να σκοτώνονται για πάρτη της. Είσαι ομοφυλόφιλος; Θα ευχαριστηθείς να διαβάζεις πως ένας χοντρός καράφλας δεν έχει τον σεβασμό κανενός, αλλά στο τέλος γίνεται πάντα το δικό του.
Τρίβεις τα χέρια σου κάτω από το τραπέζι με την επερχόμενη μιζέρια των άλλων; Θα γνωρίσεις το μεγαλύτερο μουν@#$@#$ που έχεις διαβάσει ποτέ σε βιβλίο. Με λίγα λόγια. Στο Game of Thrones (αφού σας αρέσει να το λέτε έτσι) υπάρχει ένας χαρακτήρας που θα ήθελες να ήσουν στη θέση του. Είναι ένα βιβλίο για όλους και για κανέναν.
Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο το 1996 πολλοί ήταν εκείνοι που είπαν πως είναι κομμένο και ραμμένο για να γίνει σειρά. Αυτό γιατί κάθε κεφάλαιο εξιστορεί μία εποχή του χρόνου, αλλά από διαφορετική οπτική (Point of view).Κάθε κεφάλαιο δηλαδή είναι σαν ένα μίνι επεισόδιο.
Παράδειγμα
“Ο Γιώργος ένιωσε πόνο και ευχαρίστηση μαζί και μία ζεστή αίσθηση πάνω στο αριστερό του χέρι. Η ένταση και ο πόνος χάθηκαν από το πρόσωπο του και στη θέση τους χαράχτηκε μία χαλαρή ανακούφιση. Είχε νικήσει”.
“Το έβλεπε μπροστά της. Ο καθρέφτης έσπασε, τα αγαπημένα της CD έπεσαν με κρότο στο πάτωμα. Ένταση και θυμός ερχόταν κατά πάνω της για να την συγκλονίσει. Άνοιξε τα μάτια κι όλα έγιναν γρήγορα σας ορυμαγδός. Ξαφνικά χαμογέλασε. Μπορεί να ένοιωθε πως άκουγε θρύψαλα στην κάθε σκέψη του κεφαλιού της, αλλά το δεξί της χέρι είχε καρφωθεί μέσα του. Χαμογέλασε ξανά”
Δεκατέσσερα χρόνια μετά λοιπόν το Game of Thrones, πρώτο βιβλίο της σειράς, πήρε σάρκα και οστά. Ο Συγγραφέας ξεχώρισε τη σαβούρα (για να γεμίσει τα κενά των 800 και βάλε σελίδων) και κράτησε το θησαυρό. Η πρώτη σεζόν τελείωσε. Η δεύτερη ξεκινάει σε λίγο καιρό. Διαλέξτε την οπτική γωνία που σας αρέσει και απολαύστε τη.
Παραφράζοντας λοιπόν την κορυφαία, για πολλούς, ατάκα του βιβλίου: “When you play the game of thrones, you win or you die. There is no middle ground”, θα πω το εξής. “Όταν ξεκινήσεις να διαβάζεις/δεις το παιχνίδι του στέμματος, ή που θα το πας μέχρι το τέλος, ή που θα σκίσεις το βιβλίο και θα το πετάξεις”.
COSMO.GR